De eindstrijd in de slalomcompetitie werd een zaak voor Nationale Renstal Trommelke. In hun “eigen” wedstrijd in Kinrooi streden “hun” rijders voor de titel. Het was Jelrik Suffeleers die met de gouden medaille ging lopen, voor Dirk Smets.
Het werd het einde van een periode in de slalom. De afgelopen zes jaren zat de kampioen in de VAS slalomcompetitie immers steeds in de rode Mini met het nummer 85 op de deur. En opnieuw was de rode Mini, deze keer met nummer 45, de hoofdrolspeler in de titelstrijd. Even had het er naar uitgezien dat het pleit al in Torhout, tijdens de voorafgaande wedstrijd, zou beslist worden. Maar de weergoden bemoeiden zich. Jelrik Suffeleers haalde met de Suzuki Cappuccino een gouden overwinning terwijl de andere titelpretendenten in de regen moesten passen. Het zou zijn belang hebben hier in Kinrooi.
Poortje 33 werd tenslotte de scherprechter. Jelrik Suffeleers en de Suzuki Capuccino zaten onmiddellijk in het ritme. Met een 1:14.6 zette hij een mooie referentietijd neer in de eerste reeks. Maar dan was er Jörgen Draelants. De regerende en uittredend kampioen wilde nog éénmaal profiteren van zijn nog geldende vergunning en schreef zich in voor de finale, na één jaar uit roulatie te zijn geweest. Maar Jörgen had nog niets van zijn kunde verleerd met de Mini (voor de gelegenheid met nummer 258 op deuren). In reeks drie zette hij een 1:12.644, niemand volgde… De dichtste achtervolgers bleven op twee seconden afstand. In de vierde en laatste reeks deed hij er nog een schepje bovenop en sloot af met 1:11.600
Voor Dirk Smets was het zaak om voor Suffeleers te komen en dus beneden de tijd van 1:14.6. In de vierde reeks leek hem dat te lukken met 1:13.989. Alleen…poortje 33 werd geraakt en dat betekende dan ook 5 seconden straftijd erbij: 1:18.989. De titel glipte uit zijn handen. “Vandaag was een van die dagen dat niets lukte”, bekende Dirk Smets. “Elke reeks heb ik iets geraakt. In de derde reeks ging ik misschien net iets te ver over de limiet. In reeks vier, ja, misschien waren het de zenuwen? Nu in alle geval sluit ik een mooi seizoen af. Het is uiteindelijk pas mijn tweede volledige seizoen in slalom.” Jurgen Ribbens zette de VW Polo op de derde plaats en pakt daarmee “de gouden piket”, de zelfverzonnen competitie die hij voert met Jos Bronckaert op de Clio.
De aflossing van de wacht
Voor Jelrik Suffeleers bleek de tijd gezet in de eerste reeks voldoende voor een tweede plaats en voor de titel. “Vandaag heb ik alles gegeven dat ik had. Veel beter dan dit kon ik niet doen. Toegegeven, in Torhout hebben we gewoon veel geluk gehad en kon ik de wedstrijd winnen. Maar uiteindelijk is het een jaar dat beslist werd op regelmaat. Dit seizoen hebben we enkel kosten gemaakt aan de velgen en de banden. En misschien is dat wel de samenvatting van het hele seizoen. De wegligging van de wagen en mijn gevoel in de wagen zijn enorm gegroeid. En vandaag heb ik me uitzonderlijk kalm kunnen houden en me niet gek laten maken door de omstandigheden”, aldus Jelrik.
Met het traditionele zegerondje en een uitgebreide prijzenceremonie werd de finale in Kinrooi afgesloten. Daarbij moeten we nog de titel vermelden van Gunther Luckermans, op een standaard Citroën C1, in de promotiechallenge. Voor Jelrik Suffeleers kwam er nog de officieuze titel bij in de L-Challenge (Limburg-Luik-Landen) en uiteraard wordt hij ook provinciaal kampioen binnen Limburg. En dat allemaal exact 15 jaar nadat vader Benny Suffeleers zijn titel haalde (in 2004)!
De aflossing van de wacht, zegt men dan!
(vas pers/foto: P.Claesen)
