Getest: de McLaren GT

Door Klaas Janssens – Foto’s: McLaren

In onze samenwerking met Autowereld, vertellen hun journalisten hoe is het om met supercars te rijden, een ervaring die we u, in deze tijden van corona en thuiswerken, niet willen onthouden. Klaas Janssens doet zijn verhaal over de test met een prachtige Britse sportwagen, een verhaal dat eerder verscheen in Autowereld, maar waar u dus nu ook kan van genieten.

Het is geen 720S. De McLaren GT heeft recht op een eigen koetswerk en op een eigen interieur. Volgens de Britse sportwagenbouwer is tweederde van de onderdelen uniek, al neem je die bewering het best met een korrel zout. Doorgaans gaat het om een andere kalibratie van eerder gebruikte componenten, want in de basis worden het onderstel, de uit koolstofvezel vervaardigde MonoCell-structuur (de T-specificatie, met de T van Touring) en het gehele aandrijfgeheel natuurlijk hergebruikt.

Hoewel de GT nog steeds een heleboel sleuven en andere openingen telt, blijft het koetswerk gespaard van downforce genererende aerotoepassingen. In tegenstelling tot een 720S heeft deze McLaren niet de ambitie om te schitteren op een afgelopen omloop. Zoals het een Grand Tourer past, staat luxe en comfort bovenaan het prioriteinenlijstje. En dat levert een relatief ruim, mooi afgewerkt en verrassend overzichtelijk interieur op.

McLaren heeft ook het laadvolume proberen optimaliseren en spreekt van een maximale kofferruimte van 570 liter. In de neus kan je 150 liter aan spulletjes kwijt, de overige 420 liter situeren zich onder de automatisch openende achterklep. Nu kan je moeilijk van een traditionele koffer spreken, want van een hoedeplank of een vlakke laadvloer is geen sprake. McLaren GT doet het met elastische gespjes die je bagage op hun plaats moeten houden.

Rijdt de McLaren GT ook als een GT?

Het onderstel maakt gebruik van bovenliggende, uit aluminium opgetrokken driehoeken en verwelkomt nieuwe, zogeheten PDC-dempers (Proactive Damping Control) die anticiperen op de omstandigheden middels slimme software en een razendsnelle reactietijd van 2 milliseconde. De hydraulische stuurinrichting van de McLaren GT krijgt een aangepaste mapping die het rijden tegen lagere snelheiden vereenvoudigt, zonder te raken aan de feedback bij hogere snelheden. Koolstofkeramische remmen blijven optioneel, wegens enkel van concrete meerwaarde bij intensief circuitgebruik.

Onderweg reageert de toch 4,7 meter lange en slechts 1,5 tonlichte McLaren GT als een echte rasechte sportwagen. Maar in vergelijking met een 720S reageert hij wel wat trager bij het insturen en voel je het koetswerk wat nadrukkelijker hangen tijdens het bochtenjassen. De ophanging weet uitstekend weg met hobbels en bobbels, waardoor de stabiliteit nooit in het gedrang komt. En zowel wind- als rolgeluiden zijn voortreffelijk ingeduikt, enkel de voortrein blijft wat spoorgevoelig.

Om het gebruik in een stedelijke omgeving te optimaliseren, krijgt de McLaren GT een liftfunctie die de aanrijhoek van 10 naar 13 graden verhoogt. Dat is evenveel als pakweg een Mercedes C-Klasse, zodat je zonder vrees voor schade over een verkeersdrempel of in een parkeergarage kan rijden. Het koetswerk toont zich ook verrassend overzichtelijk, zodat je vol vertrouwen door de smalste straatjes stuurt.

Hoe anders voelt de V8-biturbo?

In de basis is het 4 liter-blok hetzelfde als de krachtbron die McLaren in de 720S gebruikt. Toch zegent de Britse sportwagenconstructeur deze V8 met een specifieke motorcode. De M840TE combineert een piekvermogen van 620 pk met een maximumkoppel van 630 Nm en krijgt een op souplesse afgestelde set-up. Tussen de 3.000 en de 7.250 toeren per minuut is 95% van de volledige trekkracht beschikbaar, wat zich vertaalt in heftige hernemingen.

De V8-biturbo drijft de achterwielen aan via de gekende SSG-transmissie, een gerobotiseerde zevenbak met dubbele koppeling die een Launch-controlesysteem gebruikt om de McLaren GT in 3,2 seconden van 0 naar 100 km/u te katapulteren. Nog indrukwekkend is de sprint naar 200 km/u, waarvoor je vanuit stilstand niet meer dan 9 tellen nodig hebt. De topsnelheid bedraagt een gezonde 326 km/u.

Omdat een GT beschaafd hoort te klinken, krijgt de McLaren GT een uitlaatlijn met actieve flaps. Hij gaat pas als een sportwagen klinken als je er echt om vraagt. In de meest comfortabele rijmodus durft de robotbak al eens haperen, alsof hij zich verslikt in de zeven verzetten. Maar verder presteert de transmissie ronduit voorbeeldig. De schakelpeddels staan met elkaar in verbinding: schakel je links, dan voel je dat ook in de rechterpeddel.

AutoWereld-conclusie?

De McLaren GT is vanalles, maar geen GT. Daarvoor blijft hij teveel sportwagen, ondanks de extra luxe en het extra comfort. We hebben het dan over het veercomfort van de ophanging en over het geluidscomfort van de cockpit, niet over het zitcomfort van de sportstoelen. Drie dagen na de testrit voelden we onze ruggengraat nog zeuren. En die koffer… dat is geen echte koffer. Eerder wat ruimte tussen de motor en de achterruit die ietwat anders vormgegeven is.

De GT rijdt zoals elke moderne McLaren: ietwat onderkoeld, maar o zo doeltreffend. Het nerveuze dat een atleet kenmerkt, hebben ze naar de achtergrond weten duwen. Zonder aan diens talenten te raken. Onverstoorbaar zoals een echte Grand Tourer is deze McLaren evenwel niet. Misschien hadden ze een 2+2 met de motor voorin moeten bouwen, maar dan had Woking zich te ver buiten hun comfortzone moeten wagen. En het had daarom geen betere McLaren opgeleverd.

Een vlees-noch-visverhaal, deze McLaren GT. Maar het smaakt wel opperbest.

n welk hokje deze GT past, is niet helemaal duidelijk. We weten enkel dat hij bouwt op de fundamenten van de 720S en dat McLaren hem buiten de klassieke modelfamilies houdt, want deze Grand Tourer is geen Sports Series noch Super Series. Maar wat dan wel? Een Speedtail voor de gewone man, misschien?

We onthouden alvast dat: