Ugo de Wilde heeft zich zaterdag in de geschiedenisboeken van de Eurocup Formula Renault gereden. In Monza werd hij de jongste winnaar ooit (16 jaar, 4 maanden en 20 dagen) in het 47-jarige bestaan van de competitie. Als kers op de taart kreeg de Brusselaar zijn beker uit handen van levende legende Fernando Alonso.
Het werd een echt droomdebuut voor de Ugo Wilde. In de kwalificatie snelde hij naar een knappe tweede plaats, op minder dan twee tienden van de te verwachten Lorenzo Colombo, de thuisrijder die vorig jaar al de pole binnenhaalde op Monza in het FR2.0. “Doordat er zondag een flinke kans was op regen, gokten we om zaterdag onze twee nieuwe bandensets te gebruiken”, legt de Wilde trots uit. “Dat is erg goed uitgedraaid. Na vier pogingen sloot ik af als eerste, maar Lorenzo ging op het laatste moment nog onder mijn tijd.”
Controle van start tot finish
In zijn eerste internationale wedstrijd mocht de piloot van JD Motorsports dus vanop de eerste lijn starten. De droom kreeg een vervolg toen hij na een perfecte wedstrijd zijn eerste overwinning binnenhaalde. De laatste Belgen met een eenzitter die dat in Monza deden, waren Jérôme d’Ambrosio in 2007 (Formula Master) en Stoffel Vandoorne in 2013 (FR3.5) en 2014 (GP2).
“Ik had een superstart”, vertelt de benjamin van het peloton. “Na honderd meter zag ik dat Lorzenzo achter mij lag. Ik draaide dus als eerste de chicane in en vervolgens zag ik in mijn spiegel dat Colombo werd aangereden (door Maini Kush). Ik kon dus een klein kloofje slaan, maar na een halve ronde zag ik de borden van de safety cars.”
Alles was te herdoen, maar Ugo controleerde de herstart en pareerde de poging van zijn teammaat Lorandi. “Daarna beheerde ik mijn voorsprong van 2,6 seconden terwijl ik ook mijn banden probeerde te sparen. Ik nam op het einde geen risico meer om deze eerste zege zeker niet kwijt te spelen. Dat gevoel om als eerste over de streep te komen kan ik echt niet beschrijven. Ik kon iedereen die mij steunde op geen mooiere manier bedanken. Het was totaal onverhoopt, echt een droom. De volgende ochtend kon ik het nog niet geloven.”
Moeilijke zondag
In de regen bleek de tweede dag een stuk ingewikkelder. “We hebben de kwalificatie totaal verknald”, aldus Ugo. “We zijn gestart met te weinig druk in de banden, denkende dat de regen niet zou terugkomen. Jammer genoeg begon het opnieuw te regenen. Ik viel ook twee keer totaal uit het ritme. Een eerste keer door een gele vlag en een tweede keer door een rode. Mijn beste tijd telde nog niet mee doordat ik 200 meter voor de lijn werd afgevlagd.”
De Wilde ging als dertiende van start in een wedstrijd die op gang werd getrapt achter de safety car. Dat was niet genoeg om een crash te vermijden in de apocalyptische omstandigheden.
“Tegen hoge snelheid konden we niets zien, zelfs niet de rode vlag. Het was pure chaos. Ik besliste om zeer vroeg te remmen en risico’s te vermijden, maar toch reed ik in op de wagen voor mij. Ik had hem echt niet gezien. In één ronde vielen zeven wagens uit in het tweede deel van het peloton, waaronder ik. De kwalificatie is nog belangrijker in de regen, zo zie je maar. Toch is dit een geslaagd weekend. Ik ben derde in het kampioenschap, op slechts vijf punten van leider Martins en één punt van mijn teamgenoot Lorandi. Ik wil binnen vier weken in Silverstone nog sterker voor de dag komen!”
