Toegegeven, de omstandigheden waren moeilijk, maar dat was een gegeven voor iedereen. En het resultaat was achteraf bekeken “goed”. Maar moet Xavier Siméon zich zorgen beginnen maken nu zijn nieuwe teamgenoot Jordi Torres na amper twee Grand Prix’ hem op de hielen zit?
Het feit dat Siméon aan de slag mocht met de Ducati GP17 machine deed de hoop ontstaan dat onze landgenoot eindelijk zijn talent zou kunnen etaleren. Maar de overgang van de oude naar de “nieuwe” machine liep niet van een leien dakje. In Thailand, zijn derde weekend op de Ducati GP17, kon Siméon op de eerste trainingsdag nog de kloof houden met zijn jonge teamgenoot, aan de slag op de oude GP16. Hij verbeterde wel zijn tijd in de tweede vrije training met enkele tienden maar had daarna een valpartij op dezelfde plaats als Lorenzo, en dat was dan ook de aanleiding voor de rode vlag en de onderbreking van de sessie. Het team eindigde de vrijdag met Siméon en Torres op de plaatsen 23 en 24. De laatste rij…. “Ik voelde me goed op de motor maar na de crash moest ik verder met de tweede motor en kon niet meer het beste uit de machine halen. Een teleurstelling want uiteindelijk maakte ik tegenover de anderen minder vooruitgang dan ik had gehoopt.”
Een te klein verschil?
In de derde vrije training haalde Siméon zijn rondetijd met 4/10de naar beneden en dat gaf hoop voor de kwalificaties. Uiteindelijk sloot hij die af op een 20ste plaats met 1’31.686 “Ik zit nu echt op de hielen van de rijders die vlak voor mij staan. Voor het eerst maakten we een grote stap voorwaarts, maar races zijn altijd wel een ander verhaal!“. Maar vlak achter onze landgenoot, met 1’31.819 stond op de 21ste positie zijn teamgenoot Jordi Torres. “We verbeterden de zitpositie“, vertelde de jonge Spanjaard. “Dat maakte voor mij een groot verschil en ik kon mijn tijd gevoelig verbeteren. Maar al bij al ontbreekt het me nog aan kennis en ervaring om veel extra snelheid te vinden. Het gaat niet om harder gas geven of later remmen, maar om een beter aansnijden van de bocht te vinden en het zo snel mogelijk leunen in de bochten.” En dat voor een rijder die pas zijn tweede weekend afwerkte met de oude Ducati GP16. Een verschil ten voordele van Siméon van goed twee tiende van een seconde is in dat geval misschien wel onvoldoende. In alle geval ademde Torres zwaar in de nek van Siméon.
De race, puur op basis van de uitslag, mag als “goed” worden bestempeld. “Ik had toch weer een slechte start“, verklaarde Siméon achteraf. “Ik kon slechts na enkele bochten in de aanval. Daarna ging de race best goed, ik probeerde een goed en snel ritme te vinden. De bandenslijtage achter was erger dan we hadden gehoopt en het was moeilijk om grip te vinden. We konden niet voor de punten gaan, en starten vanop de achterste rijen maakt zoiets altijd moeilijk. Toch was het positief, het team gaf me een competitieve motor en dat was mijn beste race van het seizoen.” Eindpositie: een 19de plaats, maar met achter zich Torres op de…20ste plaats.
“De race ging wel goed“, becommentarieerde de Spanjaard. “De bandenslijtage is helemaal anders dan wat ik gewend ben in de Superbikes, ik moest leren omgaan met het brandstofverbruik. Ik reed niet naargelang mijn talent maar eerder ‘voorgeprogrammeerd’, waarbij ik de motor mappings veranderde wanneer men mij dit doorgaf vanaf de pits. Dit weekend veranderde ik de zitpositie op de motor en dat bracht mij veel op. Ik was sneller bij het uitkomen van de bochten en eindelijk begreep ik ook het gedrag van de voorband en kon ik voelen wanneer die begin te schuiven.”
Toch even opletten voor Xavier Siméon want Torres, toe aan slechts zijn tweede MotoGP weekend en met de “oude” versie 2016 van de Ducati zit gevaarlijk dicht in de buurt van Siméon, die zich in dit stadium van het seizoen als leider van het team zou moeten opwerpen. En voor volgend seizoen staat er al Karl Abraham op de loonlijst van Reale Avintia. Een Abraham die met het oude chassis steevast voor Siméon eindigt. En wat als Pons zijn terugkeer maakt? Zal Xavier dan worden afgerekend voor zijn onvermogen om een gretige, jonge rijder achter zich te houden? Of rijden er dan drie motoren in de stal van Reale Avintia? Er is wel een tweejarig contract maar dat blijkt soms slechts een formaliteit in de racewereld. Ook Livio Loi had een contract, om maar iets te zeggen…
(foto’s: realeavintia.com/esponsorama)
