Misschien een vreemde titel om een autosportartikel mee te starten, maar laat me toe het een en ander te verduidelijken. We leven tegenwoordig aan een tempo waar menig F1 piloot jaloers op zou zijn met de nodige risico’s vandien. Om deze risico’s wat onder de knie te houden, zoekt iedereen ontspanning in zijn of haar hobby. Dit weekend hebben wij kunnen meegenieten van een grote groep mensen die hun hobby en ontspanning gevonden hebben in hun oldtimer met daaraan gekoppeld evenementen zoals de Trimard Classic. Ik moet toegeven, het was lang geleden dat ik mensen nog zoveel zag lachen en genieten….
De competitiefactor:
Bij dat soort evenementen is er uiteraard ook een stukje competitie mee gemoeid, dat maakt het ook juist leuk en uitdagend. De wedstrijd zelf was opgedeeld in twee categorieën, Touring en Classic. Onder de Classic deelnemers was er een uitgesproken favoriet, met name het duo Ruben Maes en Aswin Pyck. Beide heren deden dan ook wat van hen verwacht werd en kwamen na een bijna foutloos parcours als winnaars over de eindmeet. Het podium werd door het team Mario Varrewaere – Björn Clauw op de tweede plaats en Gauthier Decavele – Olivier Dupont op plaats drie vervolledigd. In de Touring klasse waren Ronny Hosten – Inge Brughmans de overwinnaars, gevolgd door Ronny Callens – Ingrid Minne en Patrick De Pau – Nadine Everaerd.
De funfactor:
Het was de organisatie echter niet alleen te doen om de competitie maar vooral de deelnemers laten genieten van een tweedaags evenement met alles erop en eraan. In dat opzet zijn ze meer dan geslaagd, waarvoor een dikke proficiat. Twee lange dagen vol wegen doorheen prachtige streken, een schitterende locatie om te overnachten, heerlijk eten, verrassende rustposten, pittige proeven met soms de nodige valstrikken en dit allemaal met een uiterst professionele aanpak georganiseerd.
Nog maar net gestart vanuit “de Madonna” stond voor de deelnemers een proef op het menu bij hoofdsponsor Renties, een soort van behendigheidstest uitgestippeld over een kegelparcours. Sommigen vlogen er door heen, er waren er echter ook bij die op den duur niet meer wisten waar het noorden of zuiden was, wat tot grappige situaties leidde.
In het zaterdag gedeelte moest de organisatie twee keer ingrijpen en het parcours aanpassen, echter twee keer heel miniem. Op zondag verliep alles vlekkeloos, wetende dat beide dagen samen goed waren voor ongeveer 600 kilometer…een diepe buiging!
We noteerden ook een aantal quotes die we hoorden: “Top organisatie – Superweekend – Organisatie overal aanwezig, ook bij technische mankementen – Zowel trailerpark als wagenpark bewaakt, top – Het gaat hier over details – Kan er ingeschreven worden voor 2019? – Genieten pur sang – Regularity zoals het hoort – Super start accommodatie – Samenhangende, gedreven organisatoren – Jullie weten toch dat dit volgend jaar in 10 minuten zal volgeboekt zijn…”
De bezemwagen:
Ondergetekende was samen met collega Edwin Bruneel op pad het voorbije weekend als bezemwagen tijdens dit evenement. Voor het eerst konden we proeven van dit soort wedstrijd en we waren beide zeer sterk onder de indruk, zowel organisatorisch als van de teams aan de start. Het was pittig bij momenten om mee te zijn in de timing maar genoten hebben we. Het was vooral fijn om soms de reacties te zien van deelnemers als wij kort achter hen aan zaten of slechter nog als we voor hen stonden aan te schuiven aan een controlepost. Bij het laatste was er meteen het besef dat ze ergens tijd hadden laten liggen of in één van de valstrikken waren getrapt van de organisatie.
Een weekend waar nog veel over zal gepraat worden de komende tijd en hopelijk komt er een vervolg in 2019 waarbij de insteek van de Trimard Classic behouden blijft…want het was verdorie zalig om met een groep Trimards op pad te zijn!
