Home > #Hoofdnieuws > Alonso en Indy. Als dat maar goed afloopt…!

Alonso en Indy. Als dat maar goed afloopt…!

[et_pb_section admin_label=”section”][et_pb_row admin_label=”row”][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Tekst” background_layout=”light” text_orientation=”left” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]

Wat een stok gooiden McLaren en Honda in het F1 hoenderhok. Fernando Alonso gaat de Indianapolis 500 rijden. Dat zag wel niemand aankomen! Maar of de Spanjaard daarmee een wijze beslissing neemt, is maar de vraag. Racen op ovaal is een specialiteit op zich, de snelheden zijn hallucinant en Indianapolis heeft een zeer kwalijke reputatie… Fouten worden genadeloos afgestraft en de lijst van ongelukken is (zeer) lang!

Men kan allerhande speculaties oproepen omtrent de motivatie van Alonso om plots richting Indy 500 te trekken. Misschien is de hamvraag wel: wie stuurt Alonso richting USA? Willen Honda en McLaren misschien gegevens verzamelen over de werking van één van de betere Honda motoren in autosportland en het samengaan met het Indycar chassis bestuderen? Of is dit een wanhopige poging om de naam Alonso+Honda een positieve boost te geven? Puur uit prestatiedrang lijkt het onwaarschijnlijk dat Alonso zich de 500-winst tot doel stelt. “Ik ben er zeker van dat ik me snel kan aanpassen”, vertelt Fernando. Best mogelijk, maar mij daagt het doembeeld van een andere drievoudige wereldkampioen F1 die eensklaps de overstap maakte naar de beroemde ovaal: Nelson Piquet (senior dus…).

“Het zijn maar 4 bochten. Je remt niet. Je schakelt niet. Je doet eigenlijk niets.”
(Nelson Piquet, 1992)

De Braziliaan keerde zich in 1992, na zijn afscheid van de Formule 1 plots naar de indycars (toen nog het CART kampioenschap). Het was de 14de keer dat de Indy 500 verreden werden onder reglementering van de CART (Championship of American Racing Teams). De drievoudig wereldkampioen (1981-1983-1987) had ook nog nooit op een ovaal gereden maar hij leek zich goed aan te passen. Dat jaar perste de Colombiaan Roberto Guerrero (zelf een ex-F1 rijder) tijdens de tests al een recordrondje van gemiddeld 230 mijl/u, omgerekend ongeveer 368 km/u, uit zijn Lola-Cosworth (een 2.65 liter motor met turbo). Piquet zette die donderdag in de ochtend nog een 228.571 mijl/u, de zesde tijd van de dag. “Het zijn maar vier bochten”, had hij eerder op de maand gezegd. “Je remt niet, je schakelt niet…je doet eigenlijk niets!” Het leek verwaand maar die zinnen kaderden natuurlijk in een groter stuk dan deze one-liners. “Echt intimiderend is de snelheid”, zei hij in een interview. “Wanneer je op bocht 1 afgaat, dan denk je niet dat je er ooit zal door geraken!” Die middag reed Piquet over een stukje metaal op de baan. Toen zijn team hem vroeg binnen te komen, ging hij plots van het gas, de wagen destabiliseerde en Piquet ging frontaal in de muur in Bocht 4, aan 320 km/u. Hij werd afgevoerd en ging onmiddellijk onder het mes. Dat hij hoedanook nog kan lopen mag niet minder dan een mirakel heten gezien de verwondingen aan zijn benen opgelopen tijdens de crash. Piquet keerde na een revalidatie van een jaar terug, maar hervond nooit zijn oude topvorm. In 1993 kwalificeerde hij zich op de 13de plaats maar diende op te geven en werd roemloos 32ste geklasseerd. Einde carriere.

Succesverhalen zijn er uiteraard ook. Het meest sprekende was dat van Nigel Mansell. De Brit keerde in 1993 de F1 de rug toe, ging naar CART en won de titel in zijn rookie-jaar. Ongezien en tot op heden is hij de enige man die in hetzelfde jaar de titels droeg van F1 wereldkampioen en kampioen Indy/CART, met de winst in de 500 als kers op de taart. Vergis u niet: Di Matta, Villeneuve en Montoya haalden hun glorie eerst in de Verenigde Staten vooraleer naar de F1 te versassen. Het meest recente sucesverhaal komt van ex-Manor (Marussia) rijder Alexander Rossi. De Amerikaan schreef verleden jaar als rookie de Indy 500 op zijn naam. Hem zal Alonso terugvinden als ploeggenoot. McLaren werkt immers samen met Andretti Racing, in de USA een legendarische naam. Hij wordt teamgenoot van Ryan Hunter-Reay (winnaar 2014), Marco Andretti, Alexander Rossi (winnaar 2016) en rookie Jack Harvey. Bovendien is een van de rijders van het team tevens Honda-protégé Takuma Sato, zelf ex-F1 rijder. “Ik reed nooit eerder op een ovaal of in een Indycar”, zegt de Spanjaard. “Maar ik ben er zeker van dat ik het snel onder de knie zal hebben. Ik heb veel Indycar races op TV gezien en het is duidelijk dat je heel precies moet zijn als je racet aan gemiddelde snelheden van meer dan 350 km/u.”

“Op het einde van het rechte stuk klokte ik net geen 400 km/u!”
(Bertrand Baguette, 2010)

Teambaas Michael Andretti heeft echter al een waarschuwing in petto: “In F1 is testen beperkt en veel rijders oefenen op de simulator. Maar voor een ovaal kan je daar maar beter voorzichtig mee zijn. De realiteit voelt op de baan zelf heel anders aan. Ik wil hem daar zeker eens over aanspreken voor we aan de tests beginnen.” Ook Alonso zal de rookie test moeten afleggen. Daarin moeten rijders verscheidene rondes aan opgelegde gemiddelden afleggen om aan te tonen dat ze de wagen beheersen. “Nadien zullen we werken aan het rijden aan hoge snelheid in het peloton”, aldus Andretti. Betrand Baguette was de laatste Belg die in Indianapolis racete. “Het is een overweldigende plaats”, vertelde hij ons eerder. “Absoluut groots en imposant. Torenhoge tribunes, 400.000 toeschouwers op racedag, en de snelheden zijn indrukwekkend. Op het einde van de start-finish klokt ik net geen 400 km/u!”

Geheel kansloos is Alonso niet. De Honda-motor won al 16 keer Indianapolis. Sedert 2005 is de Dallara-Honda combinatie het succestandem van de Indycar series. “Het is het kenmerk van een echte racer”, verwelkomde ex-kampioen en ex-winnaar Ryan Hunter-Reay, Alonso in het Andretti team. “Het is een enorme onderneming en hij springt onmiddellijk in het diepe eind. Ik kijk uit naar de samenwerking met hem!”. Het was één van de vele positieve reactie van Indycar rijders op de komst van de F1 wereldkampioen.

Het begon als een grap binnen McLaren, en het werd uiteindelijk een realiteit. Het vervullen van een oude droom. Nu maar hopen dat alles goed afloopt!

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]

You may also like
De autosport dit weekend: startlicht voor de eenzitters
In een notendop: F1
F1 Bahrein: Drugovich vervanger voor Stroll
F1 Bahrein: wat leren de testdagen ons?

Leave a Reply