[et_pb_section admin_label=”section”][et_pb_row admin_label=”row”][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Tekst” background_layout=”light” text_orientation=”left” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]
We zijn in “het land van de twee zeeën”. Dat laat bij u waarschijnlijk nog geen belletje rinkelen. En de naam Shaikh Salman bin Isa bin Ebrahim Al Khalifa zegt u wellicht ook niets. Toch is hij één van de toppers in het Bahreini nationale kampioenschap, waar Civics en BMW’s het tegen elkaar opnemen in een 2000cc klasse. Het was dit jaar één van de eerste events op het Sakhir Circuit. Bahrein dus. Volgens de officiële geschiedschrijving begon het allemaal met een ontmoeting van de Bahreini kroonprins en Jackie Stewart op een Concordevlucht. Voor de jongsten onder ons: de Concorde was een zeer snel vliegtuig, slank en licht en daarom met een beperkte passagierscapaciteit (lees: zeer dure tickets). Het werd vooral ingezet op “prestigelijnen” waarbij zakenmensen en royals snel van bijvoorbeeld London naar New York konden. Hoe snel vraagt u? Wel: vliegtijd, 3 uur! En daarmee is de teneur van de Grote Prijs van Bahrein al gezet. Royaal, koninklijk, overvloedig. Alles badend in Arabische weelde en luxe. Ernstig: hoeveel mensen namen geregeld de Concorde?
Zijne Hoogheid Salman bin Hamad Al Khalifa, kroonprins, adjunct-bevelvoerder en vice-eerste minister, kreeg daar en dan het idee om de uitstraling van het kleine koninkrijk te vergroten door een Formule 1 Grand Prix naar het oliestaatje te trekken. En dat was een primeur, want het Midden-Oosten had nu niet bepaald een traditie in de autosport, noch de auto industrie. Integendeel! Wanneer de woorden ‘midden’ en ‘oosten’ in het gesprek kwamen, dan duidde dat meestal op onheil voor onze Westerse heilige koe. Omstreeks 1960 leverde de Arabische wereld ver 40% van alle olie aan het Westen. In West-Europa vertienvoudigde de automarkt. Maar een domper op het feest waren de twee oliecrisissen. In 1956 omwille van de blokkade van het Suez kanaal, in 1973-74 in de nasleep van de Yom Kippour oorlog tegen Israel. Het Westen schrok en u ondervindt daar nog steeds de gevolgen van… Autoluwe-autoloze zones, dure benzine en vooral, snelheidsbeperkingen, maar ook enkele ontwikkelingen als zuinigere wagens. De Concorde is ondertussen verleden tijd (uit dienst genomen na de tragedie van Parijs in 2000), en ook Bernie is ondertussen “uit dienst”, sedert dit jaar. Maar de Grote Prijs van Bahrein is er nog wel!
Het hele decor moet perfect hebben gepast in de visie van de toenmalige F1 paus Bernie Ecclestone, op zoek naar nieuwe afzetmarkten, en vooral naar de nooit eindigende geldstroom aan oliedollars. Tuk als hij was op orde, precisie, stabiliteit (of noem het verstarring), stelde hij waarschijnlijk met genoegen vast dat de soennitische koninklijke familie Khalifa al sedert 1783 de touwtjes van het piepkleine koninkrijk (met 767 km2 minder dan half zo groot als de provincie Vlaams-Brabant) strak in handen had. In 2011 wendde de F1 even het hoofd weg toen sjiitische protesten vakkundig de kop werden ingedrukt. Geld en macht. De F1 werd dus naar de zandbak van de Sakhir woestijn gehaald, op 30 km van Manama (sedert 1932 de hoofdstad). Liefst 12000 ton graniet werd uit Wales gehaald en vormde de stabiele basis voor het circuit, dat ook een kartbaan, ovaal en dragstrip kreeg, en uiteraard een factuur van FIA huisarchitect Herman Tilke. De kunstmatige oase wordt beschermd door 400 palmbomen (neen, ik heb ze niet geteld) maar belangrijker, ook 495 lichtpalen! En dat was de sleutel om van Bahrein een avondrace te maken, een concept dat de F1 haalde uit de USA (hoewel Amerikaanse races steevast op hoongelach worden onthaald). Aan 136 Britse pond voor een weekendticketje blijven de tribuneplaatsen redelijk goedkoop. Maar de Bahreini bedrijven liever hun business tijdens de Grand Prix bij een alcoholvrij drankje en een hapje (zonder varkensvlees uiteraard) in de gekoelde ruimtes van de imposante VIP toren, eerder dan te zitten in de verzengende woestijnhitte. De nieuwe geluidsloze F1 motoren zullen het middenstandsfeest er ongetwijfeld nog aangenamer op maken.
Voor ons, de tv-kijkende fans, is er natuurlijk Stoffel Vandoorne. Hij opende in 2014 in Bahrein zijn GP2 periode met een overwinning als rookie. En later deed hij de stunt nog eens over door in zijn allereerste (en tot dit seizoen) enige Grand Prix een punt te schenken aan McLaren. Bahrein is lastig voor alle teams, het fijne zand spoelt over de piste, waar sowieso weinig gereden wordt. Naast hogergenoemde nationale wedstrijd, is de Grand Prix de opener van het internationale seizoen op de Sakhir kalender. Grip zal dus precair zijn, en misschien maakt motorvermogen dan iets minder het verschil. Banden en remmen zijn de hoofdbekommernis. Alonso is met drie overwinningen de recordhouder in Bahrein, al dateert de laatste (Ferrari 2010) alweer van 7 jaar geleden. Een vaststelling is dat de race steevast gewonnen wordt door de heersende elite op dat moment (een goede ‘koninklijke’ gewoonte). De laatste twee jaren was dat Lewis Hamilton. Het zal dus geen verrassing zijn als Hamilton, of Vettel (of omgekeerd) de GP naar hun hand zetten. De enige referentie dit jaar voor het F1 circus waren de voorseizoenstest van de GP2 (excuseer… Formule 2 ondertussen). Daar haalde Nyck De Vries de beste tijd in de Rapax bolide: 1:40.583. En Nyck De Vries is natuurlijk de officiële McLaren Young Driver. Hij kent evenals Stoffel het circuit en zal natuurlijk de simulaties uitvoeren. Vallen alle puzzelstukken voor Stoffel eindelijk in elkaar?
En moest McLaren ten einde raad zijn…mijn advies is om de wagen van vorig jaar even terug uit de opslag te halen. Dat is een top-10 auto. Punten verzekerd!
(foto: bahraingp)
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
