Home > #Hoofdnieuws > China 1000: GP van Verenigde Staten 1974 is nummer 250

China 1000: GP van Verenigde Staten 1974 is nummer 250

[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.19.9″][et_pb_row _builder_version=”3.19.9″][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_text _builder_version=”3.19.9″]

Er is heel wat gebeurd sedert de 100ste Grand Prix op de Nurburgring wanneer het F1 circus de tenten opslaat voor de Grote Prijs van de Verenigde Staten op 6 oktober 1974, de 250ste GP van het Wereldkampioenschap.

De Amerikaanse Grand Prix sluit het jaar af en is in wezen een duel tussen de Zwitser Clay Regazonni (Ferrari) en de Braziliaan Emerson Fittipaldi (McLaren). Maar een crash van Regazonni in de trainingen en de reparatie van zijn wagen maken het dan weer gemakkelijk voor Fittipaldi om met een 4de plaats de titel binnen te halen, na 1972 zijn tweede F1 kroon.

In veel opzichten was de 250ste Grand Prix een typevoorbeeld voor de periode. De Ford Cosworth DFV heerste en op uitzondering van Ferrari, en het kleine BRM, gebruikt de hele startgrid deze motor. Het zijn de “Killer Years” in de F1. De race zag een vreselijk ongeval dat het leven kostte aan de jonge Oostenrijker Helmut Koinigg. Hij wordt het zoveelste slachtoffer in een bijzonder dodelijke periode in de F1 nadat eerder op het jaar Peter Revson omkwam bij testritten en in 1973 ook al Roger Williamson en François Cévert de dood vonden in bijzonder gruwelijke ongevallen.

(foto: mclaren.com)

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”3.19.9″][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_text _builder_version=”3.19.9″]

DE WERELD IN 1974

Was het in 1961 nog uitzonderlijk en avontuurlijk, dan zijn ruimtereizen in 1974 quasi een routine geworden. De maan was veroverd en de Amerikanen hadden met Skylab een permanent ruimtestation. De wereld was echter een woeligere plaats geworden. Turkije en Griekenland vechten een oorlog uit om Cyprus, de Vietnamoorlog tussen de VS en de communistische rebellen sleepte zich na 12 jaar langzaam naar zijn eindfase en terroristische groeperingen zaaiden onrust in West-Europa. De PLO voor Palestina, de ETA voor Baskenland in Spanje maar vooral de IRA in het Noord-Ierse conflict waren bijzonder bedrijvig en eisten veel slachtoffers. Bovendien werd 1974 gekenmerkt door een aantal dodelijk vliegtuigcrashes en treinrampen en… was er oliecrisis met autoloze zondagen en snelheidsbeperkingen. De politieke bom van het jaar was het aftreden van de Amerikaanse president Richard Nixon als gevolg van het Watergate schandaal, waar zijn diensten in een hotel de politieke tegenstanders afluisterden. Vice-president Gerald Ford nam het roer over. In de sportwereld won West-Duitsland de wereldbeker voetbal met 2-0 van Nederland, Eddy Merckx beleefde zijn gloriedagen en won de Tour, maar dé sportgebeurtenis van het jaar (en van de eeuw misschien zelfs) was “the rumble in the jungle”, de boksmatch van Muhammed Ali en George Foreman in Kinshasa, waar Ali een van zijn meest geroemde zeges haalde en definitief “The Greatest” werd!

[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”3.19.9″]DE JUKEBOX

In de muziekwereld zijn de eerste helft van de jaren 70 ook een woelige periode. De rockende jaren 60 zijn definitief over. In de loop van de voorgaande jaren verloren we Jimi Hendrix (1970), Janis Joplin (1970), Jim Morrison (1971),  en gingen The Beatles in 1970 uit elkaar. De open plaatsen worden ingevuld door de glamrock van Mud, Slade en The Rubettes naast de opkomende disco. De hitlijsten staan vol lichte deuntjes en “one-hit wonders”. Wat onthouden we dan uit 1974? Wel misschien dit: het Eurovisie songfestival wordt gewonnen door…ABBA, en de rest is muziekgeschiedenis!

Charlie RichThe Most Beautiful Girl
Carl DouglasKung Fu Fighting
George McRaeRock Your Baby
DalidaGigi l’Amoroso
ABBAWaterloo
The RubettesSugar Baby Love
[/et_pb_text][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_image src=”http://www.autosportwereld.be/wp-content/uploads/2019/04/Emerson_Fittipaldi_McLaren_M23_1974_Britain.jpg” _builder_version=”3.19.9″][/et_pb_image][et_pb_text admin_label=”Tekst” _builder_version=”3.19.9″]

McLaren M23

We lieten de F1 achter in 1961, in de 100ste Grand Prix, met lichte wendbare wagentjes met 1500cc motoren. Mid-jaren 60 maakte de F1 echter een ommezwaai toen men teruggreep naar de “zware motoren”. De drie-liter formule zou nog heel lang, tot mid jaren 80, doorgaan en ondertussen kwamen er belangwekkende ontwikkelingen. In 1962 ontwikkelde Chapman van Lotus het monocoque chassis, een zelfdragende constructie die te goede kwam aan stijfheid en bestuurbaarheid van de wagens. F1 in de eerste helft van de jaren 70 was rauw, luid, indrukwekkend en gevaarlijk. De wagens haalden hun downforce en grip uit grote spoilers en ontzegwekkende slickbanden. Het gewicht werd met doorboorde stangen, aluminium en titanium naar beneden gebracht. Het brandgevaar was alom tegenwoordig. Het was het tijdperk van de “kitcars”: chassis ontwerpen of kopen, Ford Cosworth erin gekoppeld aan een Hewland versnellingsbak en men kon F1 rijden!

Topteams als McLaren hadden dit uiteraard als geen ander onder de knie. Hun M23 was een doorontwikkeling van hun wagen uit 1973. Alleen had McLaren nu de beschikking over de miljoenen van Marlboro om hun “superteam” te creëren met Fittipaldi en Hulme. De wagen was een klassieker, met luttele veranderingen aan ophanging en aerodynamica, en de Cosworth V8 die volgens de tabellen 465 pk op de baan moest leggen. In zijn verschillende versies (de bolide stond ook model voor de M26 die Hunt de wereldtitel bracht) stond dit type 83 keer aan de start en won 16 maal. Gordon Coppuck en John Barnard noemden het de meest succesvolle wagen die ze ooit hadden gebouwd.

(foto: Gerald Swan en:Image:1974 F1 Emerson Fittipaldi British Grand Prix McLaren M23.jpg, CC BY-SA 3.0)

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”3.19.9″][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_text _builder_version=”3.19.9″]IN DE CINEMA

In april 1974 had “The Sting” van George Roy Hill de hoofdprijzen weggekaapt op de 46ste Oscar uitreiking. Hill koos voor de gangsterfilm een duo dat ontzettend populair was in die tijd met Robert Redford en Paul Newman. De kaskraker van het jaar was echter de rampenfilm “Towering Inferno”, over de brand in een wolkenkrabber met die andere publiekslieveling, Steve McQueen, en weeral…Paul Newman. Mel Brooks kende ook een boerenjaar met de persiflages “Young Frankenstein” en “Blazing Saddles”
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”3.19.9″][et_pb_column type=”1_4″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_image src=”http://www.autosportwereld.be/wp-content/uploads/2019/04/the-sting.jpg” _builder_version=”3.19.9″][/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_4″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_image src=”http://www.autosportwereld.be/wp-content/uploads/2019/04/Young_Frankenstein.jpg” _builder_version=”3.19.9″][/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_4″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_image src=”http://www.autosportwereld.be/wp-content/uploads/2019/04/Towering-Inferno.jpg” _builder_version=”3.19.9″][/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_4″ _builder_version=”3.19.9″ parallax=”off” parallax_method=”on”][et_pb_image src=”http://www.autosportwereld.be/wp-content/uploads/2019/04/Blazing-Saddles.jpg” _builder_version=”3.19.9″][/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]

You may also like
De autosport dit weekend: startlicht voor de eenzitters
In een notendop: F1
F1 Bahrein: Drugovich vervanger voor Stroll
F1 Bahrein: wat leren de testdagen ons?