Het waren exact 88 teams die op vrijdagavond de start van de Belgian Westhoek Classic namen op de Grote Markt van Ronse. Zij gingen op weg voor een tweedaagse marathon langs vele van Vlaanderens bekende rallywegen. Jens en Bjorn Vanoverschelde zijn fan van de rally’s van weleer en zij weten iedere editie die sfeer goed te vangen in hun Belgian Westhoek Classic.
Soms zijn regelmatigheidswedstrijden moeilijk te doorgronden. Wagens en rijders komen en gaan, ieder heeft zijn verhaal maar hoe de straftijden en punten uiteindelijk verdeeld worden is dikwijls gissen. Maar de editie 2018 van de Belgian Westhoek Classic was misschien eens die ene uitzondering. Al gauw tekenden de favorieten zich af. Op vrijdagavond meldden zich Vanderspinnen en Dupan op hun Ford Cortina Lotus aan als leiders, op 5 seconden gevolgd door Decavele-Verté (Volvo Amazone) en vader Philip Pyck, met zoon en winnende navigator van vorig jaar Aswin Pyck, op slechts 6 seconden met de Opel Ascona. Het was een hors d’oeuvre zo u wil van wat er op zaterdag zou komen. Zaterdag werden de namiddagetappe en de avondetappe in elkaar verenigd. De deelnemers gingen naar Eeklo, vandaar naar de onverhard proeven op Nederlands grondgebied om langs de kust terug te keren naar de regroup bij Autostal Atlantic in Koekelare. Dan volgde een pittig stukje naar de laatste regroup in Lo. En dan ging het in een lange en uitdagende etappe naar de finish in Deerlijk.
Philip en Aswin Pyck hadden in de ochtende de leiding overgenomen van Vanderspinnen-Dupan en breidden hun voorsprong stelselmatig uit. Maar ook zij moesten vanuit Lo nog de 30 kilometer lange slotproef aanvangen. “Hier zal het beslist worden“, meende Aswin. “Iedere editie is het wel zo dat de eindstand beslist wordt in de laatste etappe.”
En ieder had inderdaad zo zijn probleempjes, waarbij de hinder door tegenliggers op de smalle boerenbaantjes de voornaamste klacht vormde. Zo ook bij Vanderspinnen en Dupan. “Tijd verloren achter andere weggebruikers, maar dat was voor iedereen zo. Omdat ik dacht dat we ver achter lagen hebben we het tempo strak gehouden om daarna…ons te vroeg aan te melden! Ik moet nog eens bekijken wat daar fout liep“, aldus copiloot Dupan. Hij werd net als vorig jaar tweede. Maar ook Aswin Pyck, in de winnaarswagen, had zo zijn problemen. “We kregen een kaartfragment waar we een ‘waypoint’ moesten passeren. Maar er was geen startpositie gemarkeerd en ik had geen idee waar op de kaart we zaten. Tot Van der Palen ons passeerde en we hem konden volgen. Plots had ik onze positie maar we verloren er een boel tijd. Nu goed, als je de rest van onze proeven bekijkt dan zitten we wel altijd goed op onze tijd, telkens binnen de halve tot anderhalve seconde!”, klinkt het bij de winnaars.
Een mooie vermelding hebben we nog voor vader en zoon Jos en Steven De Man, die nadat ze eerder de Touring klasse hadden gewonnen, nu sedert vorig jaar de overstap maakten naar de Marathon. Ondanks wat kleine technische problemen op de altijd mooie Matra Murena, klommen ze de gehele dag gestaag naar voren om op de derde trede van het podium te eindigen.
De mooiste voor vader en zoon Dupont
Bijna eenzelfde verloop zagen we in de categorie Touring waar het van vrijdagavond al duidelijk een duel werd tussen Varrewaere-Clauw met de Audi GT en Guy en Olivier Dupont op de Subaru Impreza GT. Varrewaere-Clauw reden op vrijdag een voorsprong van 24 seconden bij elkaar en vader en zoon Phlypo op de Skoda Fabia volgden op 36 seconden. Een volgorde die we nog zouden zien… “Vrijdag waren ze niet te volgen“, vertelt ons de jonge Olivier Dupont. Maar op zaterdag werd het gat gedicht en bleef de onderlinge afstand tussen de Audi GT en de Subaru heel de dag zeer nauw. Het was afwachten wat de uitslag in Deerlijk zou brengen, en daar bleek dat vader Guy en zoon Olivier Dupont de winnaars werden van de categorie Touring. “Dit is even duizelen“, vertelt Olivier. “Die laatste proef van 30 kilometer was meten, rekenen, om de honderd meter de snelheid doorgeven, om dan uiteindelijk over de finish te komen met… zes seconden voorsprong!“. Over een ding waren vader en zoon het alvast eens: dit is een overwinning om bij te houden en eentje die iedereen op zijn palmares wil zien staan. Varrewaere en Clauw beloofden al revanche terwijl op de derde plaats vader en zoon Phlypo wel heel veel pech hadden in de laatste etappe toen een koppige buurtbewoner niet uit de weg wou gaan. Ze werden toch derde en toonden zich daar erg tevreden mee. “Dit is onze tweede wedstrijd die we dit seizoen rijden“…
2019 met een speciale editie
Ook de organisatie kon in feite tevreden zijn, al zijn de broers Vanoverschelde nu alvast met de volgende editie bezig en analyseren ze het verloop van deze uitgave al voordat die echt ten einde is. “Niet een enkele klacht ontvangen, en dat zegt toch veel“, besloot Bjorn Vanoverschelde. “Maar er zijn een paar dingen die we toch graag beter zien. De regroup en de proeven rond Eeklo waren niet goed. Dat kon beter. Dit was onze 14de editie en wie ons kent weet dat we om de vijf jaren iets speciaals doen. Wie volgend jaar deelneemt mag zich verwachten aan een speciale 15de editie. Het parcours ligt al klaar!”
(vas press)
