Het akkoord over het houden van sprintraces in de F1 was nauwelijks uit de printer gerold of de vragen staken al de kop op. Heeft de F1 nood aan deze experimenten, heeft een sprintrace zin en vooral…wie zal hier voordeel uit halen?
foto: (c) renault-sport
Als er al een ding is bewezen dan is het dat de sprintraces voor veel spanning en sensatie zorgen. Dat kunnen we in alle geval afleiden uit de races die worden gehouden in de FIA Formule 3 en de FIA Formule 2. Daar is men al geruime tijd gewend aan een sprintrace op de zaterdag (sinds dit seizoen zelfs twee sprintraces!) en een “hoofdrace” op de zondag. Het deed zeker niets af aan de spanning in de wedstrijden. Toegegeven, soms lijkt de toekenning van de pole met de “omgekeerde grid” en de berekening van de punten een klein beetje op een Chinese puzzel. Maar spectaculaire wedstrijden kregen we al wel. De vrije bandenkeuze en de kortere afstand: het geeft ruimte aan enige strategie maar er is ook de noodzaak om snel werk te maken van de race want veel tijd om af te wachten en strategieën te veranderen is er niet. Een verkeerde bandenkeuze, een rijdersfout of een slecht gekozen pitstop… het leidde al meer dan eens tot zeer verrassende resultaten en tot spectaculaire inhaalraces in de wachtkamers van de F1. En laten we eerlijk wezen, de fan wil toch races zien, en geen door de diverse ingenieurs vooraf bepaald schaakspel dat vanaf de pitmuur wordt gevoerd.
Karaktervorming
Is het dan helemaal eerlijk, omgekeerde grids en sprintraces? Die vragen werden er al gesteld in de Formule 4 wedstrijden en vroeger ook in de Formule Renault. De antwoorden daar zijn rechtlijniger dan in de F1. De Formule 2 en 3 zijn nog altijd opstapklasses en er is inderdaad iets te zeggen voor het feit dat een toekomstig toprijder moet leren zich een weg naar voren te banen en (in wezen) tragere deelnemers moet leren inhalen. Noem het een stuk karaktervorming. In de Formule 1 geldt die stelling natuurlijk niet meer en daar kan het debat dan beginnen.
Voordeel Hamilton en Verstappen?
Wie zou er (buiten de fans dan) in de F1 voordeel kunnen halen uit deze nieuwe regeling? Dat is in F1 dan weer veel duidelijker. De pole specialisten als Hamilton en Verstappen hebben op zich het minste te verliezen. Zij krijgen nu ook in de kwalificaties de beste banden (zachte) en hoeven geen spelletjes meer te spelen in deze sessies. Iedereen kan voluit gaan en dus zou het ook logisch zijn dat de snelste mannen van de klassieke kwalificatie, ook de snelsten zullen zijn op de grid voor de sprintrace. En als ze uit de problemen blijven zouden de snelsten opnieuw de besten moeten zijn aan de finish en kunnen dus in principe opnieuw vooraan starten in de hoofdrace. Tot dusver de theorie. Echter, zoals gezegd, er is maar weinig voor nodig om even in de fout te gaan en dan zijn er zaterdag op Silverstone bijvoorbeeld plots geen 52 rondes om dat recht te trekken, maar slechts 17!
Het is zoals met zovele dingen: laten we het nu eerst eens bekijken en dan oordelen wat we er van vinden. De fans krijgen in alle geval twee races met een bepaalde inzet, een kwalificatiesessie die er toe doet en ook nog twee vrije sessies, waar de teams nu wel eerder de achterkant van hun tong moeten laten zien.
