Na afloop van een finale vol spanning en onverwachte wendingen heeft de #477 DRM Autographe Cup de zege behaald in de Hankook 25 Hours VW Fun Cup op het Circuit de Spa-Francorchamps. Cédric Bollen veroverde met zijn teamgenoten Sébastien Kluyskens, Maxime Soulet en Nygel Verhaeren een historische zesde overwinning, maar de controverse over deze zege zal blijven nazinderen.
Na de laatste pitstops werden Maxime Soulet (#477 DRM Autographe Cup), Maxime Martin (#424 Groupe Lemoine by M3M) en Lorenzo Donniacuo (#280 Socardenne Milo) gescheiden door minder dan twee seconden. Maar het zwaard van Damocles, in de vorm van benzinepech, hing boven het hoofd van de rijders van DRM Motorsport en M3M. Terwijl Maxime Soulet bijna nooit de eerste plek uit handen moest geven, moesten zijn twee achtervolgers afrekenen met Adam Christodoulou aan het stuur van de #299 DRM KMRS. De Brit, die acht ronden achterstand telde, bleef zich mengen in de strijd voor de overwinning en hield Maxime Martin duidelijk op. In de laatste ronde viel de meest recente GT-winnaar van de 24 Uur van Le Mans echter zonder benzine. En dus kon niets de overwinning van de #477 DRM Autographe Cup nog verhinderen, waarbij Cédric Bollen zijn eigen record scherper stelde met een historisch zesde succes. Het was ook de vierde in het gezelschap van Sébastien Kluyskens, de tweede van Maxime Soulet na 2010 en de eerste van Nygel Verhaeren.
“De slotfase was bijzonder stresserend”, gaf Maxime Soulet toe. “Ik wist dat de #424 mogelijk zonder benzine zou vallen en dus moest ik aanvallen, zodat hij geen brandstof kon sparen en we een ronde meer zouden moeten afwerken. En dat is ook gebeurd. Ik ben erg gelukkig voor mijn teamgenoten en het team. Persoonlijk doet dit succes me enorm veel deugd.”
Na een bijzonder intense finale moest het team van de #424 Groupe Lemoine by M3M genoegen nemen met de derde plek. Pierre Lalmand, Michael Leenders, Pierre-Yves Rosoux en Maxime Martin waren dus niet helemaal voldaan. “We hebben gegokt en verloren”, klonk het bij Maxime. “We wisten dat die extra ronde het verschil kon maken. Ik heb genoten van mijn duel met Maxime (Soulet, n.v.d.r.). Jammer dat een andere rijder, die geen enkele rol speelde in het klassement, duidelijk een stoorzender vormde en als enige doel had om me op te houden.”
Ook de promotor kon een zekere ontgoocheling niet verbergen. “Eerst en vooral waren we super gelukkig om opnieuw de 25 Hours te kunnen beleven na een bijzonder moeilijke periode”, legt Marc Van Dalen, CEO van Kronos Events uit. “Op sportief vlak was het een uitzonderlijke wedstrijd met heel veel spanning. Maar de finale laat een bittere nasmaak na: er bestaat natuurlijk geen discussie over dat de rijders van de #477 hun zege hebben verdiend, maar het gedrag van Adam Christodoulou, hun teamgenoot op de #299 DRM KMRS is in mijn ogen tegen de geest van de VW Fun Cup. Het heeft een fantastische eindsprint tussen drie teams ontsierd. Velen onder ons waren gechoqueerd door een team dat duidelijk ingaat tegen alle regels van de fairplay. De sportcommissarissen en de racedirectie hebben de gebeurtenissen uiteraard live gevolgd en vervolgens tot in de details de onboardbeelden van de drie betrokken wagens geanalyseerd. Er was echter geen duidelijk inbreuk op het reglement en volgens mij gaat het om een juridische leemte die vraagt om overleg, om te vermijden dat dat in de toekomst nog gebeurt. Dat gezegd zijnde, dat neemt niets weg van het globale succes van deze 23ste editie. Afspraak in 2022 om het 25-jarige bestaan van de VW Fun Cup te vieren met, laat ons hopen, opnieuw publiek in de tribunes, want dat hebben we echt gemist! En daarna kijken we alvast uit naar 2023, met de 25ste editie van de Hankook 25 Hours VW Fun Cup.”
Zeges in de categorieën voor DRM Autographe Fun en Milo Graficko
De #2 DRM Autographe Fun, aan de voet van het algemene podium, zegevierde in het Fun-klassement (voor teams zonder Top Gun-rijder) met Stéphane Lémeret, de patron van DRM Matthieu de Robiano en Ulysse De Pauw, auteur van de beste ronde in de wedstrijd. Dat trio deed in het algemene klassement beter dan de #13 No Speed Limit by Allure Team van Damien Coens, Frédéric Bouvy, Mathieu Detry en Hugo de Sadeleer.
Op de achtste plaats vonden we de #404 Milo Graficko van Timo Van Impe, Matteo Raspatelli, Jean-Luc Vandormael en Andy Gaban terug, een auto die onklopbaar was in het Pure-klassement (voor rijders met alleen de VW Fun Cup als ervaring) en bovendien ook tweede werd in Fun. Het podium in die Fun-categorie werd vervolledigd door de #278 Acome Racing by AP (Manu Nava-David Doutrepont-Anthony Rosa-Alexandre Charlier), negende algemeen.
Biplaces: de revanche van Milo Racing
Het kamp van Milo Racing moest het zonder een algemeen succes stellen, maar mocht wel tevreden naar huis dankzij een perfectie prestatie bij de Biplaces. De #356, vertrokken vanop pole positie, bleef bijna de hele wedstrijd vooraan. René Brugmans, Nicolas Bever, Guillaume Germis, Anthony Lambert, Xavier Baugnet, Kevin Balthazar en Christophe Nivarlet lieten alleen kruimels over aan de concurrentie. “Het was een vlekkeloze wedstrijd”, was de reactie van de Christophe Nivarlet. “Meer kan ik daar niet aan toevoegen! Met de tweede plaats algemeen en de zege bij de Biplaces kan ik uiteraard alleen maar gelukkig zijn.”
Eens te meer schitterde de #323 TML Racing tijdens de 25 Hours, met een nieuwe podiumplaats voor de familie de Liedekerke (Baudouin, Florent, Sylvain en Xavier) en hun vrienden Charles-Bernard Héger en Alain Jadot. Door een aanrijding en een lekke band bleef de #365 Carpass LRE by DRM (Stéphane Lémeret-Miguel Coppieters-Philippe Reynens-Édouard de Braekeleer-Maxime Pasture-Gautier Engisch-Ulysse De Pauw) steken op de vierde plek, achter de #342 Milo Monster Trendy van ex-winnaars Francis Plunus, Éric Jardon, Christian Houbben en Jean-Pierre Van de Wauwer.
Na het hoogtepunt op de kalender trekken de deelnemers aan de VW Fun Cup naar de Elzas en l’Anneau du Rhin, voor de Trophée Nostalgie geprogrammeerd op 18 en 19 september.
