Ze werden heel slecht bedeeld nadat ze klaarblijkelijk het slechtste lotje trokken in de loterij die de kwalificaties werden. De tweede manche van de European Le Mans Series, die deze zondag werden afgewerkt op de Red Bull Ring werd toch nog besloten aan de voet van het podium voor de Ligier #13 Inter Europol Competition van Ugo de Wilde, Ulysse De Pauw en Martin Hippe, die met één klap nog klimmen naar de tweede plaats in het kampioenschap.
(persbericht)
Het was op zijn zachtst gezegd een moeilijk weekend. Maar is het niet zo dat men uit moeilijke zaken het beste kan leren? Nadat ze remproblemen kenden, een euvel dat ernstig knabbelde aan hun rijtijd in de vrije sessies, viel er een regenbui op het slechts denkbare moment. Het ruïneerde de kwalificatie van Ugo de Wilde.
“Op het moment dat de mecaniciens me op slickbanden zetten om mijn kwalificatie van tien minuten te starten, begon het te regenen,” vertelt hij achteraf. “Ik ben desondanks toch vertrokken, maar in mijn eerste ronde begon het steeds harder te regenen. Mijn ingenieur riep me onmiddellijk terug naar de pits om regenbanden te laten zetten. Eerlijk gezegd was het een loterij en wij hadden het slechtste lot getrokken want de regenbui stopte onmiddellijk daarna en de piste droogde zeer snel op. Gezien de weinige tijd die me nog restte ben ik doorgegaan op de regenbanden maar het werd al snel duidelijk dat de profielloze slickbanden de betere keuze waren. Ik had geen enkele grip met de banden, die niet ingereden waren en die ik voor het eerst moest gebruiken op deze proto. Ik eindigde als zestiende van de LMP3.”
Het team besliste dan om de strategie aan te passen en het kwam toe aan onze nieuwe rekruut Ulysse De Pauw om de start te nemen en een mooie inhaalrace te beginnen in een veld waar over het algemeen de “Brons” rijders de start voor hun rekening namen. Ondanks een bestraffing voor het niet respecteren van de track limits, die hem een twintigtal seconden kostte, leverde Ulysse goed werk en hij gaf de wagen aan Martin Hippe, die zijn beurt mocht beginnen op een 5de plaats. Na een eerste stint van goede kwaliteit van de Duitse rijders, kwam er een enorm onweer opzetten dat de piste onder water zette. Dat leidde tot een safetycar periode van goed een half uur. Bij het hernemen van de race zat Ugo achter het stuur voor een laatste relais van een uur op een doorweekte piste en reed naar de voet van het podium.
“Ik was wat verbaasd dat de wedstrijd zo snel werd hernomen want er was nog veel staand water op de piste en het zicht was zeer beperkt. Op dat moment was ik 8ste maar ik kon al heel snel oprukken naar de 6de plaats, dan naar de 5de en tenslotte naar de 4de plaats nadat Wayne Boyd een bestraffing raapte omdat hij door het rode licht was gereden bij het verlaten van de pitlane. Mijn ingenieur stak me een hart onder de riem en vertelde me dat ik goed werk had geleverd en dat ik geregeld de snelste LMP3 op de baan was. Op een bepaald moment verloor een LMP2 wagen een onderdeel dat tegen mijn voorruit crashte. Vanaf dan was mijn ruitenwisser ontregeld en raakte de ruit niet meer. Daardoor werd mijn zicht nog beperkter. Op vijf of zes ronden voor het einde liet men via de boordradio weten dat ik niet meer moest aanvallen om zo een podium veilig te stellen. De wagen nummer 8 moest immer nog een stop and go van 102 seconden incasseren omdat hij een van zijn verplichte pitstops van 102 seconden niet had genomen. Ik ben dus op kruissnelheid naar de finish gereden. We mochten op het podium klimmen. Een zeer verdiend resultaat na al onze moeilijkheden van de dagen ervoor. We waren van heel ver moeten komen. Maar een halfuur na de wedstrijd moesten we onze bekers weer inleveren omdat het Graff team klacht had ingediend. Ze beweren dat hun pitstop van 1’23 hun eigenlijke “lange” stop was en dat ze zich met 18 seconden hadden vergist… Hun straf veranderde dus in een stop and go van 18 seconden. Maar omdat ik het gas had gelost in de eindfase, ging ik over de finish op vier seconden achter de winnaar van het algemene klassement, Louis Deletraz (bravo trouwens aan WRT en bedankt voor deze tweede Brabançonne!). Zo werden we geklasseerd op een ronde achter de eerste drie in LMP3 die in werkelijkheid slechts dertig seconden voor ons reden. Begrijpe wie kan, maar deze verkeerde informatie die verscheen op de tijdstabellen vervalste wat het einde van de wedstrijd. Uiteindelijk kostte het ons maar drie punten, maar niet de tweede plaats in het kampioenschap. Tijd dus om te reageren binnen drie weken op één van mijn geliefkoosde circuits: Le Castellet. We hebben echt wel het potentieel en nu ook de ploeg om te winnen. Ik hoop dat Ulysse nog van de partij zal zijn. Deze keer moeten we alle puzzelstukjes bij elkaar leggen en zorgen dat we geen enkele valse noot spelen om de grootste beker binnen te halen.”
Kampioenschap ELMS LMP3 : 1. Kruetten-Maulini-Bell (Ligier Cool Racing) 50 punten; 2. de Wilde-Hippe (Ligier Inter Europol Competition) 27 ; 3. Dromedari (Ligier Euro International) 18,5 ; 4. Jakobsen-Benham-Kapadia (Ligier RLR) 18 ; 5. Droux-Page-Trouillet (Ligier Graff) 15,5 ; 6. Horr (Duqueine DKR) 15 ; 7. Pasini (Ligier Inter Europol) 14
