Vrijdagvond, net na de superpole op de omloop van Spa-Francorchamps, zit het trio Laurens Vanthoor, Earl Bamber en Nick Tandy in zak en as. Laurens Vanthoor eindigt op meer dan drie seconden van de snelste rondetijd en het team heeft geen idee wat er aan de hand is. 48 uur later komt de Rowe Racing Porsche van het drietal als eerste over de meet van één van de mooiste edities van de 24-uursrace in de Ardennen van de afgelopen jaren. Het relaas van een rollercoaster aan emoties.
Foto: © SRO en Porsche
“We hebben heel lang gezocht en uiteindelijk niets gevonden wat die prestatie kon verklaren. Uiteindelijk hebben we zaterdagvoormiddag de set-up van een andere Porsche overgenomen, zonder dat we nog één meter konden testen. Wat we deden, was dus werkelijk een sprong in het onbekende”, aldus Laurens Vanthoor daags na zijn prachtige tweede zege in de grootste GT-race ter wereld. “We hadden geen echte oplossing en hebben dan maar een uitweg gezocht. De eerste wedstrijduren verliepen allesbehalve makkelijk. De auto was onbekend terrein en iedere ronde ontdekte je iets anders. We hadden overstuur in de bochten naar rechts en de bolide was neutraal in de bochten naar links. We hebben echt onze rijstijl moeten aanpassen en continu gaven we elkaar kleine hints die hielpen om toch enigszins het ritme bij te houden. Het doel was om zeker geen ronde verliezen, want dan is het in Spa erg moeilijk om nog terug te komen. Langzaamaan kwamen we wel in een zeker ritme, maar in alle eerlijkheid, ik denk dat wij de traagste Porsche in het veld waren. We hebben echter nooit opgegeven en de samenhang in het team, met name onder de rijders, was enorm. En vooral, de strategie en het werk van het team waren fenomenaal goed. Bovendien hebben wij geen enkele straf uitgezeten, geen drive through, geen stop and go…. Werkelijk niets.”
Weg naar boven als team
Stilaan klimt de #98 Porsche 991 GT3-R op in de ranking en eens halverwege de race, lijkt de Porsche van Laurens Vanthoor toch mee te dingen voor de zege. “De wagen werd ook beter en dat in combinatie met de perfecte strategie en het feit dat we nergens een seconde hebben laten liggen, resulteerde inderdaad in een plaats in de top 10 en daarna nog hoger. Heel even werd het nog moeilijk met een bandenkeuze die misschien niet optimaal was, maar verder verliep de wedstrijd voor ons zonder één probleem.”
In een onwaarschijnlijk open wedstrijd, die nooit in een plooi leek te liggen, klom de Rowe Porsche richting de top 3. De laatste fase van de race was in zicht en “ik heb toen laten weten, na overleg, dat Nick de man was om de job af te maken. Earl en ik kennen Nick maar al te goed, hij is onze teamgenoot bij Porsche in de VS en dus ook een geduchte tegenstander. Hij was degene van ons drie die er echt bovenuit stak. Bovendien is het nooit echt goed om een nieuwe rijder in de auto te droppen met nog één uur te gaan, zeker in de natte omstandigheden, die alles extra moeilijk maakten. En in alle eerlijkheid, ik had na de wedstrijden van de afgelopen weken misschien net niet het vertrouwen dat nodig is voor zo’n prestatie. Nick had dat vertrouwen wel en dan moet je als team denken, niet als individu.”
Tandy liet inderdaad onwaarschijnlijke zaken zien in de slotfase van de race. Dat, gecombineerd met een geniale strategische zet om de auto op het juiste moment door de pitlane te laten rijden als laatste pitstop, maakten dat de Porsche plots bovenaan het klassement postvatte. “We wisten dat Nick die eerste plaats niet meer uit handen zou geven, hem inhalen is haast onmogelijk…”
De laatste ronden van de race duurden erg lang, zeker voor de twee rijders die niet in de Porsche zaten… “We zijn uit ellende in de vrachtwagen gaan zitten met de koptelefoon op”, gaat Vanthoor verder. “We kregen twee seconden, drie seconden, vier seconden te horen en dan weer drie en twee… Ik kon mijn zenuwen amper nog de baas.”
Nachtmerrie?
Echter het ergste moest nog komen. Plots leek een scenario als dat van Toyota en Le Mans 2016 in de maak. “Op anderhalve ronde van het einde klonk onze wagen plots zeer slecht. Iedere rijder weet dat je in de eindfase van zo’n race allerlei rare geluiden hoort, maar dit was reëel. De auto was werkelijk aan het sterven. Wat het exacte probleem (versnellingsbak nvdr.) was, weet ik nog niet, maar het was niet goed. Blijkbaar verloor de auto ook nog eens een hoop olie, wat mogelijk ook een probleem was voor de rijder achter ons. Hoe dan ook, de race had echt niet nog een ronde langer moeten duren. Ik denk dat dit scenario de komende weken en maanden nog wel eens als een nachtmerrie gaat langskomen.”
De tweede zege voor Laurens Vanthoor was echter een feit. De Limburger won dit weekend zes jaar na zijn zege met WRT Audi, nu dus met Rowe Racing en Porsche. Hij is samen met René Rast, Markus Winkelhock en Philipp Eng de enige rijder die het afgelopen ‘GT3- decennium’ tweemaal in de Ardennen kon winnen en de enige rijder die dat met twee verschillende merken deed.
Laurens Vanthoor en zijn teamgenoten zijn meteen ook de nieuwe leiders in de Intercontinental GT Challenge met nog één race te gaan, op 10 december in Kyalami.
