Na een fantastische start en een zeer goede race in de regen op zaterdag, kon de Arden Motorsport rijder eindelijk op het podium klimmen in de Eurocup Formula Renault. Spijtig dat het geluk hem zondag niet zo toelachte…
(persbericht)
Hij zat in het ritme van de besten sinds het begin van het Spaanse weekend, klokte de derde tijd na de vier uur durende vrije trainingen van donderdag, was zesde en dan derde in de collectieve tests op vrijdag en uiteindelijk vond Ugo De Wilde de weg terug naar het podium. Maar dat gebeurde noch op het verwachte moment, noch onder de verwachte omstandigheden.
“De kwalificatiesessie van zaterdagochtend verliep op een droge piste”, legt hij uit. “Het ritme zat goed, de auto voelde goed aan. Ik stond op de vierde startplaats op vijf minuten voor het einde van de sessie met nog wat marge over. Alles zou beslist worden in de laatste minuten, zoals dikwijls het geval is. Helaas bevond ik mij in mijn voorlaatste ronde achter de debutant Kas Haverkort, die vlak voor mij van het gas ging. Mijn ronde was eraan. Ik heb mijn ronde afgebroken in een poging mijn banden te koelen en alles te geven in de laatste ronde, maar de banden kwamen nooit meer op de juiste temperatuur. Aangezien ik niet kon verbeteren viel ik terug naar de zevende plaats. Een grote teleurstelling want eens te meer was er de mogelijkheid om veel beter te doen. Maar ik werd in mijn elan gestopt op het slechts mogelijke moment.”
Een zware regenbui zette de piste onder water op een halfuur voor het begin van de eerste manche.
“Ik deed geen oefenstart want mijn ingenieur zei me dat we achter de safety car zouden starten”, vervolgt Ugo. “Maar uiteindelijk was dat niet het geval. Ik nam dus mijn eerste stilstaande start op regenbanden. Ik vertrok zeer rustig, zonder de banden te laten doorspinnen, en alles verliep goed. Vanaf de eerste meters won ik drie plaatsen en aan de eerste remzone kon ik nog buitenom voorbij Grégoire Saucy.”
Ugo was derde na de eerste ronde en gedurende het eerste gedeelte van de race, maar kon geen weerstand bieden aan de terugkeer van Caio Collet. “Wij waren bij onze afstellingen voor droge baan gebleven en ik durfde niet te hard aan te vallen uit angst om dan alles te verliezen in deze zeer delicate omstandigheden. Ik kon wel vlot het ritme volgen van Franco Colapinto, maar met de spray die door zijn wagen werd opgeworpen en mijn bedampte vizier, had ik niet veel zicht. Daarenboven moest ik ook nog mijn achteruitkijkspiegels in het oog houden want er waren er enkele die veel druk kwamen zetten. Ik koos ervoor geen weerstand te bieden aan Caio om zo te vermijden dat Saucy en heel het peloton achter hem op die manier direct in mijn kielzog zouden komen. Het was een tactiek die goed werkte. Op twee rondes voor de finish zag ik plots Colapinto voor mij van de baan gaan in bocht 6. En zo kon ik mijn plaats op het podium weer recupereren. Voor één keer in mijn carrière had ik eens wat geluk, dat is waar. Het is maar net zo eerlijk, gezien de zaken. Je moest boven alles op de baan blijven en ik denk dat ervaring hier een grote rol heeft gespeeld.”
Dag voor dag drie jaar geleden klom hij hier op zijn veertiende voor het eerst op een podium in een wedstrijd voor eenzitters. Dat was in de Franse F4. Ugo kon met zijn 19de beker naar huis nadat hij de beide leiders van het kampioenschap, Victor Martins en Caio Collet, vergezelde bij de podiumceremonie.
“Dit was goed voor het moreel”, bekent Ugo. “We hadden een moeilijke eerste seizoenshelft. Ik hoop dat we de mogelijkheid krijgen om het seizoen af te maken en dat het tweede gedeelte veel positiever zal verlopen, met de verhoopte resultaten.”
Dat was op zondag helaas niet het geval in de tweede manche, die werd verreden op het droge. Ugo moest zich vanop een 9de positie lanceren.
“Het was bij de kwalificatie veel kouder dan de dag daarvoor. We probeerden nog iets te veranderen aan onze set-up, maar dat ging niet de juiste richting uit. Misschien dat onze bandenspanning niet optimaal stond, want ik was niet meer in staat om nog te verbeteren in de laatste twee rondes.”
Ugo was bij de start niet goed weg vanop de negende plaats.
“Ik bevond me aan de buitenkant bij het aansnijden van de eerste bocht”, vertelt hij. “Dat was anderzijds een geluk, want zo vermeed ik de aanrijding waarbij mijn ploeggenoot Alex betrokken was.”
Ugo viel terug naar de twaalfde plaats en klom snel weer op naar de tiende plaats. Maar dan stootte hij op Alatalo.
“Ik kon hem eventjes voorbijgaan, bij het aanremmen van bocht 10, maar hij lukte erin om opnieuw onder mij door te komen. Het probleem was dat ik teveel downforce had en dus geen snelheid in de rechte lijnen. Zelfs met de slipstream kon ik hem niet terug pakken. In de eindfase, op vijf minuten van de finish, had ik dan een aanrijding met Amaury Cordeel op het einde van het rechte stuk. Ik had niet verwacht hem daar aan te treffen. Op het moment dat ik op mijn lijn wilde indraaien, voelde ik de schok, de wagen helde op twee wielen en mijn achterwiel werd losgerukt. Stom om de wedstrijd zo te beëindigen, maar ja, dat is racen.”
De volgende etappe is er binnen twee weken, op Francorchamps in het voorprogramma van de 24 Uren van Spa. Het is een thuiswedstrijd voor Ugo en hij hoopt om opnieuw een podium te halen…
