Met de kampioenenviering in het Nederlandse Breda zette promotor V-Max Racing Management zaterdag ll een punt achter het tweede succesvol seizoen van de Belgische en Nederlandse Ford Fiesta Sprint Cup powered by Hankook. Een huldiging die voor het Belgische gedeelte volledig werd gedomineerd door Vanspringel Automobiles, dat zowel de kroon pakte in het Ford Dealer Team Championship, de Junior Ford Fiesta Sprint Cup als het algemeen eindklassement. Na Kenny Herremans in 2018 was het dit jaar David De Saeger die daarin voor de winst ging!
Foto ©: Ford Fiesta Cup
Net zoals de wijze waarop Kenny Herremans vorig jaar schitterde, stond de campagne van David De Saeger evenzeer in het teken van regelmatig scoren. Ook David behaalde slechts één overwinning, maar in tegenstelling tot Herremans ging de rijder van de #25 Vanspringel Automobiles Wavre liefst vijf keer als tweede over de eindmeet!
“Het doet mij veel terugdenken aan mijn kampioenenjaar in de European Legends Cars Cup in 2016,” zegt David, die dagdagelijks verantwoordelijk is voor de carrosserieafdeling bij FordStore Vanspringel Automobiles. “Ik won daar slechts één keer, scoorde voortdurend volle punten en verzekerde mij alzo van de Legends-titel. Volgens een gelijkaardig scenario ben ik begonnen aan mijn debuut in de Ford Fiesta Sprint Cup…”
Het grote verschil is dat dit plan niet van bij de eerste confrontaties kon uitgewerkt en dat had niets te maken met het feit dat David het racen in de Fiesta niet onder de knie zou gehad hebben.
“Moet gezegd zijn dat ik mezelf wel de vraag heb gesteld,” geeft David ruiterlijk toe. “In Spa toonde ik in de tweede race evenwel duidelijk dat ik niets van mijn ‘speed’ had verloren: ik leidde sterk het Belgisch debat en telde zo’n zeven seconden voorsprong. Dat ik plots Derdaele in mijn achteruitkijkspiegel zag opdoemen, was enkel te verklaren door het plotse verlies aan vermogen. Wij wisten wat ons te doen stond en ik kan niet genoeg de hulp benadrukken van Jean-Paul Borremans en zijn technische ploeg, want zij detecteerden het probleem van het motormanagement en slaagden erin om het geheel op te lossen. Het bewijs hiervan kregen we te zien tijdens de Blancpain-races op Circuit Zandvoort, waar ik tot en met de eindmeet voluit kon gaan en knap de degens kruiste met Kenny. Hij won twee keer, ik eindigde telkens tweede. Missie volbracht.”
In de Gamma Days op TT Circuit Assen scoorde Bert Longin twee keer de volle pot en verstevigde er zijn leidersplaats. Kenny Herremans moest (even) afhaken en David slaagde erin met een 2de en een 3de plaats dichter in de buurt te komen van het duo Longin-Herremans.
“De ommezwaai is er gekomen gedurende het weekend van de TCR Spa 500,” glundert David als hij terugdenkt aan de tweede confrontatie op wat bekend staat als het mooiste circuit ter wereld. “In Race 1 was Philippe Huart ongrijpbaar en ik scoorde als 2de meer punten dan Herremans. Bovendien kwam Longin na zijn schuiver in de opwarmronde niet voor in het verhaal en eigenlijk kon hetzelfde gezegd worden van Herremans in de tweede confrontatie, terwijl ik daar won en aan de leiding verscheen van het kampioenschap. Bovendien eindigde ik 2de algemeen tussen de Nederlanders. Dat gaf mijn prestatie extra glans!
En dan volgde de ontknoping tijdens de Finale Races op TT Circuit Assen. In Race 1 won Dylan Derdaele van Kenny Herremans, David De Saeger en Bert Longin en met nog één race te gaan telde David één puntje meer dan Kenny Herremans en keek Bert Longin aan tegen een achterstand van negen punten op de rijder van Vanspringel Automobiles Wavre…
“Ik had mij voorgenomen om niet meer te rekenen of te denken aan de punten, het enige wat telde was voor Kenny over de eindmeet te gaan, “ spoelt David de film terug van de beslissende race. “Al die tijd reed ik achter Kenny en wist ik drommels goed waar ik hem kon verschalken. Via het radiocontact met de teamleiding kreeg ik te horen dat we aan de laatste ronde waren begonnen. Gezien wij totdan altijd correct hadden gestreden, slaagde ik erin om mijn plan uit te voeren en Kenny probeemloos voorbij te snellen. Samen stevenden we af op de laatste hindernis, de chicane voor de eindmeet…”
Zoals ondertussen geweten liep het allemaal anders. In een poging om vooralsnog De Saeger in te halen, maakte Herremans bij het aansnijden van de chicane een inschattingsfout en tikte De Saeger aan. Wat een spetterende finale had moeten worden, eindigde abrupt met het beeld van de tollende Fiesta die op de piste tot stilstand kwam. Herremans werd gediskwalificeerd, zowel Longin als De Saeger kregen achteraf voor eerdere inbreuken straftijd en dat bepaalde uiteindelijk de finale hiërarchie: De Saeger kampioen, voor Longin en Herremans.
“Wat ik onthou is het feit dat ik in de beslissende laatste ronde voor Kenny reed en op de piste op een geheel correcte manier de sterkere bleef van hem. Ik beschouw mezelf als de terechte kampioen.”
In het eindklassement van de Dutch Belgian Super Star greep David nipt naast de Top 3 en werd de finale match Nederland-België met het trio Pijl-de Wit-Caresani een onderonsje van de Noorderburen.
“Voor de laatste race was ik nog mooi 3de in die punten en het was enkel onder invloed van de aanrijding dat ik die plaats heb moeten prijsgeven. Op zich was dat geen drama. Wat telde is dat ik ondanks alles toch de Belgische titel kon beveiligen en, vooral, op de piste tot dan nogmaals had getoond dat ik de Nederlandse concurrentie niet hoefde te vrezen. Dat belooft voor volgend jaar. Ik ben vastbesloten om in 2020 de titel te verdedigen en voluit te gaan voor de Dutch Belgian Super Star.. Dit smaakt naar meer.”
(persbericht)
