Inderdaad, gelukkige verjaardag Ayrton Da Silva.
Hij koos de naam van zijn moeder omdat Da Silva de meest voorkomende achternaam in Brazilië is en het voor buitenlanders onduidelijk zou kunnen zijn. Hij was niet de meest succesvolle rijder in de F1 met zijn drie wereldtitels en 41 overwinningen. Zelfs zijn record van 65 pole’s, dat lang overeind bleef, is in moderne tijden waarin 21 Grand Prix per jaar worden gehouden al een tijdje naar de geschiedenisboeken verwezen en ook het weinig benijdenswaardige predicaat van “laatste F1 rijder die in een race stierf” is sinds helaas overgenomen door Jules Bianchi.
Maar voor velen blijft hij de grootste aller tijden en dat heeft hij vooral te danken aan zijn persoonlijkheid en zijn benadering van de F1. Bij Senna was het veel meer dan de eigenlijke prestaties toch de manier waarop die werden neergezet. Aan de donkere kant waren er zijn aanvaringen met Prost, Schumacher, Irvine en Balestre. De fans herinneren zich eerder zijn bijna zege als rookie in de regen op Monaco 1984, zijn eigenlijke eerste zege in de gietende regen in Portugal 1985, hoe hij zijn eerste WK won vanuit een hopeloze startpositie in de GP van Japan 1988, de eerste keer dat hij zijn thuiswedstrijd won met een kapotte versnellingsbak in Brazilië 1991 en uiteraard de Europese Grand Prix op Donington in 1993 waar hij zijn meesterschap onder wisselende omstandigheden demonstreerde.
Ayrton Senna da Silva zou vandaag zijn 59ste verjaardag vieren. Op 1 mei eerstkomend zal het dan 25 jaar geleden zijn dat we een van de meest markante figuren uit de F1 geschiedenis verloren. We komen er dan uiteraard op terug.
(foto: Instituo Ayrton Senna – CC BY 2.0)
