Hoewel Haas iedereen te snel af was met de presentatie van zijn VF-22, bleef de belangrijke boodschap dat de versie die werd voorgesteld slechts een “interim” versie van de wagen was/ De definitieve configuratie voor seizoen 2022 zal pas te zien zijn in de komende testritten op Barcelona. Maar wat kunnen we afleiden voor de nieuwe generatie aan wagens met dit eerste model anno 2022?
De wagen is een tussenversie, maar op de voorstelling waren alle uiterlijke elementen al afgestemd op de nieuwe reglementen. Dat wijst in de richting van een aantal oplossingen die Haas koos, bedoeld om het team “terug naar het midden van het peloton te brengen” volgens teambaas Steiner.
Opvallend zijn de vleugel met “outwash” en de korte snuit van de wagen. De korte, vierkante neus van de VF-22 sluit vanaf het tweede profiel aan op de voorvleugel terwijl (en dit is een verwachte tendens) het hoofdprofiel ‘los’ blijft en niet verbonden met de neus door steun. Deze oplossing maakt het mogelijk dat de vleugel kan buigen, wat mogelijk hogere topsnelheid genereert. De vier profielen zijn het maximaal toegelaten aantal door de regelgeving. De laatste flap heeft een draaiing aan de uiteinden om het outwash-effect na te bootsen en de luchtstromen naar de buitenkant van de carrosserie te leiden.
De ophanging werd een op de vooras bevestigde push-rod, waarvan de elementen een specifieke aerodynamische functie hebben. De onderste, verbonden met het midden van de rechtopstaande houder, heeft de taak om lucht te transporteren naar de Venturi-kanalen die onder de zijdelingse pods, terwijl de bovenste, samen met de stuurstang, de lucht naar de radiator loodsen. De rest van de ophanging verdwijnen in het frame en het is dus onmogelijk te zien wat Haas daar nog achter de hand houdt.en direct in het frame draaien.
Grondeffect en afslanking
Venturi-kanalen, en daarmee is het onderwerp dan onmiddellijk: het grondeffect. De ingang van de zijpods is lichtjes verhoogd, om ruimte te maken voor kleine splitkegel en beneden blijft er voldoende ruimte voor de Venturi-kanalen die de vlakke bodem zullen voeden. De uiteindelijke versie zal wellicht een meer ingewikkelde vorm krijgen.
In het bovenaanzicht is duidelijk de trend naar de afslanking van het bodywork te zien. de vormen volgen de luchtstromen die langs de wagen worden gegenereerd, met een langwerpige aandrijflijn om het silhouet van de VF-22 verder te stroomlijnen. De achterwielophanging is een klassieke pull-rod. De driehoeken bevinden zich nu in een verhoogde positie om het geen hinder te vormen voor de vlakke bodem. De enkele centrale uitlaat loopt door de dubbele pijler die de achtervleugel ondersteunt. Die achtervleugel is waarschijnlijk een mock-up want er zit zelfs geen DRS systeem op. Ook de diffusor is niet “af” en de uiteindelijke maten en gewichten van alles zijn uiteraard niet gekend, al lijkt de wielbasis van de VF-22 iets korter dan de toegestane 3600 millimeter.
Afwachten dus wat de tests in Barcelona ons verder zullen bijbrengen.
