Hoe maak je een donkere, gure, met regen gevulde dag toch nog plezierig?
Maak een ritje met de Honda-e, de elektrische stadswagen van Honda.
foto’s: (c) Willy Bouchez
“Wie neerbuigend doet over elektrisch rijden, die heeft er nog niet mee gereden.”. Een waarheid als een koe. Elektrisch rijden. Het is nog niet echt ingeburgerd. En dan moet ik als “autoliefhebber” ook een grote mea culpa slaan. Misschien daarom ook dat de kennismaking met de Honda-e mij enorm verraste.
De Advance: doorgedreven opties en een virtueel aquarium
Dat begint al met de aanblik. Deze wagen staart je met grote ogen aan en ademt dan ook persoonlijkheid uit. Die trend wordt doorgezet aan de binnenkant van het voertuig. Het is een mix van supermoderne functionaliteit, overgoten met een sausje aan retro. Honda zet in op het “woonkamer”-idee en dat wordt weerspiegeld in de aankleding. Het lederen interieur is afgewerkt met een “zetel-stofje”, inclusief twee bijhorende kussentjes, het dashboard en de middenconsole kregen houttoetsen. Dat alles zorgt voor een huiselijk gevoel. Dat woonkameridee wordt trouwens ver doorgetrokken want in stilstand kan je op de schermen van het dashbord zelfs een aquarium te voorschijn toveren. Dat er is nagedacht over alles bewijst het feit dat de visjes niet zomaar wat rondzwemmen maar dat je ze, door op het scherm te tikken, ook kan voederen! Het aantal mogelijkheden en gadgets is in de (duurste) “Advance” reeks trouwens indrukwekkend want zowat alle toeters en bellen zijn inbegrepen: parkeerhulp, achteruitrij-camera’s, remhulp, rijvak-assistentie, usb-aansluitingen, hdmi, bluetooth, connectie met de smartphone, zonnedak, verwarmde zetels en stuurwiel…enzovoort, enzovoort.
Lichtvoetige stadswagen
Maar goed, uiteindelijk gaan we met een wagen dus wel rijden. En ook dat is verrassend. Aanvankelijk staar je wat naar de beschikbare kilometers voor de volgende laadbeurt, maar eens je het (nou ja…) “gas”pedaal beroert, denk je daar helemaal niet meer aan! De sturing is goed gebalanceerd en precies, de wagen draait bijna letterlijk op een zakdoek en in de “sport” setting gaat hij ook echt vooruit. Let wel, het is (mede door het gewicht van 1500 kg), geen sportwagen. Je haalt wel vlot de 100 in een kleine acht seconden. Toegegeven, er zijn elektrische wagens die het beter doen maar daar gaat het bij deze Honda niet om. Weet wel dat je kan tellen op een equivalent van 154 pk en het koppel uit stilstand samen met de onmiddellijke reactie van de elektrische motor maken dat deze wagen wel echt heel lichtvoetig door stads- en voorstadsverkeer jaagt. De hernemingen verrassen telkens weer. Meer dan één bestuurder van gerenommeerde Duitse krachtwagens keek raar op als deze vreemde Honda er als een speer vandoor ging op de lokale ringweg. Het is trouwens net als zijn drieletterige concullega’s een “achtertrekker”…
Nog iets opvallend: ik miste op geen enkel moment het motorgeluid. Trouwens, wees eerlijk, hoevelen van ons rijden niet rond met de radio (of, oeps, de smartphone) op volle (boenke-boenke) sterkte? Dan verdwijnt het motorgeluid toch ook wel op de achtergrond. De Honda-e parkeerde helemaal zelf in een vrijstaande ruimte, ik kon hem ook goed in onze smalle garage loodsen dankzij de “spiegels”, die camera’s zijn. Die camera-spiegels geven trouwens een breed en glashelder beeld van de situatie rond de wagen. De zichtbaarheid in het algemeen is uitstekend. De zitpositie is eerder hoog, er is glas rondom en de A-stijlen zijn niet zo storend als in een Honda Jazz bijvoorbeeld.
Maximum regeneratie met de “one-pedal actie
En uiteindelijk komen we dan aan het verbruik. Dat schommelde wat want ja, natuurlijk probeerden we allerlei dingen uit, zoals de sport setting, die niet zo direct het verbruik bevorderden. Er is een regeneratie functie (een beetje als de KERS uit de F1), waarbij er tijdens het remmen energie terugvloeit naar de batterij. Maar in Sport modus staat die in de laagste stand. Dat is anders bij mijn favoriete standje: de één-pedaals-actie. Met een knopje op de middenconsole activeer je het gaspedaal zo dat wanneer je het lost, de gas overgaat in een remactie. Het is een beetje zoals de botsauto’s op de kermis vroeger. Maar het laat wel toe om heel vlot in stadsverkeer te rijden, je moet immers niet telkens van de gas op de rem springen, maar je balanceert je snelheid met die ene pedaal. Het is ook de meest efficiënte manier om de energie te regenereren. De ene keer tekende het verbruik 25kW aan, dan eens 27 kW en bij een run met vooral de Sportmodus aan, liep het al snel naar 30 kW. Het opladen gebeurt met een bijgeleverde kabel, die gaat via een transfo zo van het reguliere huis- tuin- en keukenstopcontact naar de wagen. Een volledige laadbeurt, vanaf een compleet lege batterij, zou 18 uur in beslag nemen. Er is ook een snellaad-kabel waarbij Honda claimt dat de wagen binnen de 20 minuten weer voor 80% is opgeladen.
Duur? Of toch niet?
De prijs, btw incluis €38.630, lijkt een grote struikelblok. Toch moet dat wat gerelativeerd worden want de (toch wel zeer luxueuze) Advance serie zit boordevol veiligheidsvoorzieningen, accessoires en gadgets. Als we de concurrentie van dezelfde of een gelijkaardige uitrusting willen voorzien, komen die op hetzelfde niveau (of zelfs heel wat duurder) uit en lijkt de Honda-e plots toch niet meer zo’n gek idee. Bovendien bespaar je (ondanks de dure elektriciteit) toch heel wat op benzine en ook op onderhoudskosten, en ben je nog eens vrijgesteld van verkeersbelasting. Elektrisch rijden gaat veel meer over een bepaalde filosofie, een belevenis, eerder dan zo snel mogelijk van punt A naar punt B scheuren. En daarin lukt deze Honda zeer goed, met alle luxe en alle hulpmiddelen, het is de mobiliteit van de toekomst…
