Vader Xavier en zoon Jochen Stevens zakten dit weekend af naar centraal-Frankrijk voor de tweede manche van het Belgische kampioenschap uithouding. Het Belcar Endurance Championship werkte er op het voormalige F1-circuit van Magny-Cours op pinkstermaandag de tweede manche van het seizoen 2022 af, al werd het beslist geen walk in the park voor Stevens Motorsport.
(persbericht)
“Omdat noch Jochen, noch ikzelf al gereden hadden op de piste in Magny-Cours, besloten we om ook de BGDC-wedstrijd in het voorprogramma te betwisten”, verduidelijkt Xavier Stevens. “Op die manier konden we niet enkel testkilometers afmalen, maar konden we ook competitieritme opdoen. Al vroeg in de wedstrijd begon de wagen echter alarmen te tonen en naarmate de race vorderde, verloren we eveneens vermogen. Bij het uitlezen van de computer van de auto kwamen echter geen problemen naar boven en hebben we voor de zekerheid een reset uitgevoerd. Bij de vrije training voor het Belcar Endurance Championship liepen we echter vrij snel opnieuw tegen problemen aan. De wagen had te kampen met een vermogensverlies en daarom besloten we uit voorzorg de intercooler te vervangen. Helaas was de training voorbij voordat de herstelling was afgerond waardoor we de kwalificaties op zondag gebruiken als testsessie. Een ongeluk komt nooit alleen en dus… moesten we na welgeteld drie bochten in de kwalificaties opnieuw aan een slakkengang richting pits trekken. Daar bleek een darm van de intercooler losgekomen en wat we ook probeerden en ongeacht hoeveel kracht we uitoefenden, die darm zou telkens opnieuw loskomen. Het gevolg was dat we geen noemenswaardige chrono konden neerzetten en bijgevolg een derogatie moesten aanvragen om überhaupt te mogen starten en zo onze leidersplaats in het klassement te verdedigen.”
“Ik denk niet dat ik al ooit een dermate stressvol weekend beleefd heb op circuit”, vertelt Jochen Stevens. “In de nacht van zondag op maandag vervingen we uit voorzorg alle darmen van de intercooler, een beetje een wanhoopspoging zeg maar. Mijn vader nam de start van de race, van helemaal achteraan het veld en kon zowaar in een mum van tijd doorstoten naar de leiding en een voorsprong uitbouwen. Het was bang afwachten of er nog iets zou fout lopen en ik was echt zenuwachtig richting mijn stint, aangezien ik quasi geen circuitkennis had. Ik kende echter een probleemloze stint en uiteindelijk kon mijn vader in de slotstint richting de zege rijden met liefst 2 volle ronden voorsprong op onze naaste concurrent en daarbij op zes duizendste na de snelste ronde klokken. Eind goed, al goed dus en een pluim op de hoed van het team. Het is ook de tweede zege op rij en bovendien diepen we hiermee onze voorsprong uit in de tussenstand voor het Belgisch kampioenschap!”
