Sommigen willen meer gelijkheid en meer actie in de Formule 1. Maar de F1 heeft nu net door zijn geschiedenis en zijn technische reglementering een bepaalde status quo bereikt. Technisch en juridisch is het dus onmogelijk met “gelijke” wagens te rijden. Dat kan bijvoorbeeld wél in de Formule 2. Maar de Grote Prijzen worden nu eenmaal gereden onder F1 reglementering. In 1952 echter, nam men onder economische impuls, draconische maatregelen en het wereldkampioenshap F1 werd gereden…onder F2 regels!
foto: publiek domein
De dure 4,5 liter motoren die de beginjaren van de Formule 1 markeerden, waren er ook de oorzaak van dat startvelden schaars bezet waren, en dikwijls werden aangevuld met Formule 2 wagens en zelfs sportwagens. Uiteindelijk konden slechts de raceafdelingen van de gekende constructeurs deze 4.5-liter krachtblokken ontwikkelen en onderhouden. Om de startgrid te stofferen schoof men bij de wereldraad voor de autosport het Formule 2 reglement naar voren voor 1952, met een tweeliter atmosferische motor of 750cc motor met compressor. Alfa Romeo had echter geen wagens klaar en trok zich terug uit de F1. Dat betekende dat de regerende kampioen, Juan Manuel Fangio, geen wagen had. De Britten wilden hem wel bij BRM, naast Stirling Moss, maar die deal ging uiteindelijk niet door en dus schrapte ook BRM zijn F1 inspanning. Wel klaar was Ferrari, maar zij kregen nu te maken met een horde aan Formule 2 materiaal die plots ook F1 waardig werden.
Ruttman, de jongste van 1952 tot 2003
De andere eigenaardigheid was dat sinds 1950 ook de Indianapolis 500 deel uitmaakten van het F1 wereldkampioenschap. Weinig Europese rijders zochten er hun heil. In 1952 maakte Alberto Ascari met zijn Ferrari wel de oversteek, maar moest opgeven in de 40ste ronde. De race werd trouwens gewonnen door de net 22 jaar geworden Troy Ruttman op de Kuzma-Offenhauser. Ruttman, 22 jaar en 80 dagen, werd daarmee de jongste rijder ooit die een F1 Grand Prix won, een record dat hij zou vasthouden tot 2003, toen Fernando Alonso de Hongaarse Grand Prix won en met 22 jaar en 24 dagen het record overnam. Twee weken eerder had Piero Taruffi met zijn Ferrari de Zwitserse Grote Prijs gewonnen en dat gaf een toch wel vreemde tussenstand na twee wedstrijden met Tarufi als leider, voor Troy Ruttman en de Zwitserse privérijder Rudi Fischer! Maar Ascari regelde de zaken met zes opeenvolgende zeges in de zes resterende races.
De ongenaakbare Ascari
De Ferrari 500 Formule 2 wagen toonde zich onverslaanbaar over de rest van het seizoen. Alberto Ascari won nog de Belgische, Franse, Britse, Duitse, Nederlandse en Italiaanse Grote Prijzen, en reed de concurrentie op een hoopje. Dat het op de eindtabel er nog een beetje spannend uitzag, was omdat slechts vier van de acht wedstrijden in rekening werden gebracht. Ascari moest naast de niet gereden Zwitserse Grand Prix (hij was toen al in de States) en zijn uitval op Indianapolis, gewoon twee perfect goede zeges schrappen! De Italiaan werd desondanks toch nog onbedreigd wereldkampioen Formule 1, of moeten we zeggen Formule 2 (?), zijn Ferrari teamgenoot Giuseppe Farina, werd, zonder een enkele zege, de vicewereldkampioen. Het was trouwens een boerenjaar voor de Belgen want met Johnny Claes, Paul Frère, Roger Laurent, Charles de Tornaco en Arthur Legat aan de start van telkens minsten één Grand Prix, zagen we dat jar dus vijf Belgen aan de slag in het wereldkampioenschap…
De Formule 1 rijden onder F2 regels wordt anno 2022 onmogelijk. Ook de F2 zit onder technische beperkingen als eenheidsmotor, onderdelen en banden. En daar zitten de megaconcerns als Honda, Renault, Mercedes,Ferrari of Aston Martin nu niet echt op te wachten. En of het wel een spannend F1 kampioenschap zou opleveren is ook maar de vraag. 1952 toonde ons immers dat de beste rijder in de beste wagen, nog steeds…de beste zal blijken!
