Er was een regenzone en veel wind voorspeld net als in Parijs-Roubaix, alleen lag de Hel van het Noorden vorige zondag niet alleen in Frankrijk maar ook aan de Nederlandse grens in Kinrooi. Daar won Dirk Smets, op een kletsnat parcours, in de bekende rode Mini Alora en kroonde zich tot een onovertroffen regenkoning.
(persbericht/foto’s: rv – J. Moons, P.Claesen)
Wind en regen zorgden dus voor barre omstandigheden. Zo was het ook op zaterdag rond 23 uur toen de tent van een paar Franstalige slalom-supporters in de lucht dreigde te vliegen. Gelukkig konden de organisatoren van NR Trommelke rekenen op Rallycrosspiloot Martijn Vanhove die zijn accommodatie ter beschikking stelde. Hierdoor konden de aanwezigen, Corona-proof in de buitenlucht, maar toch droog de wedstrijd volgen. Tevens hadden de materiaalmeesters Willy en Leonard Bulen de zandzakjes dit jaar extra goed gevuld zodat de nummerborden en de blokken overeind bleven ondanks de hevige wind. De regen varieerde nu en dan in hevigheid, waardoor je een beetje geluk moest hebben om een goede tijd neer te zetten. Maar tegen het einde van de dag had elke deelnemer toch min of meer een eerlijke kans gehad om een degelijke tijd af te klokken.
Dirk Smets had in de eerste van de drie af te leggen reeksen moeite om de juiste voeling te vinden met de Mini Alora, die op een nieuw setje remblokken stond. Hij werkte uiteraard de reeks af maar zag dat Dominique Van Kerkhove in de Citroen Saxo HFC met de snelste tijd ging lopen. Het was voor Smets dan ook weer een grote verandering want in de vorige slalom in Landen, zat hij nog samen met Jos Bronckart op de Renault Clio. Bronckart zelf was snel onderweg maar ging in diezelfde eerste reeks in de fout en vond daarna nooit echt zijn draai in de pk-zwangere Renault. Terug van weggeweest was Jorgen Draelants. De voormalige VAS-kampioen reed met een dag-licentie en gaf de Mini Alora, voor de gelegenheid uitgerust met het nummer 245, in de regen nog eens goed de sporen. Vader Albert, zelf nog op non-actief, keek ondertussen goedkeurend toe. Bernard Wilmet, in de snelle kanariegele Peugeot 104, trachtte zijn kansen te benutten maar had toch duidelijk hinder van de aanhoudende regen. Grip vinden was dus de boodschap, maar het achterste gedeelte van het 1220 meter lange traject was voorzien van een nieuwe asfaltlaag en daar lieten velen zich aan vangen.
Smets ontpopte zich in de tweede reeks tot een ware regenkoning die, voorzien van een stel goede regenbanden, een foutloze reeks liet optekenen. Draelants, onderweg met dezelfde Mini, tikte wel een poort aan en zag alzo kostbare tijd verloren gaan. Bernard Wilmet reed een foutloze reeks en vond eindelijk zijn draai op het steeds natter wordende parcours. Smets duldde echter geen tegenstand en ook in de derde reeks liet hij een foutloze run registreren. Ook Jorgen Draelants bleef deze keer foutloos en dit terwijl Wilmet toch twee paaltjes aantikte. Hierdoor moest Bernard zich uiteindelijk met het brons tevreden stellen. Op de bovenste tredes van het eindpodium vonden we tweemaal de Mini Alora. Jos Bronckart, in Landen nog winnaar op de Renault Clio, strandde in Kinrooi net naast het podium op de vierde plaats. Niets dan lachende gezichten na afloop vooral omdat ze dankzij NR Trommelke toch nog een slalom konden rijden in 2021 en dit ondanks Corona-pandemie en de slechte weersomstandigheden. Bijzondere dank ging vooral naar de poortcontroleurs die tijdens de ganse wedstrijd hun taak, zelfs in kletsende regen, zo goed mogelijk bleven vervullen.
binary comment 
binary comment 
binary comment 
