Toen Alex Palou zondag over de finish kwam in Long Beach, werd hij in zijn pas tweede seizoen in de serie, de eerste Spanjaard die de Indycar series won, het top eenzitter kampioenschap in de Verenigde Staten.
foto & bron: (c) indycar.com
Alex Palou Montalbo werd op 1 april 1997 geboren in het Spaanse Sant Antoni de Vilamajor. Het is een dorp in de agglomeratie van Vallès Oriental in de provincie van Barcelona. Zoals zovele Catalanen werd de jonge Alex aangetrokken door de gemotoriseerde sporten. Hij pikte in 2003 op met karting en na zijn titel in de WSK Euro Series volgde hij op met deelnames in de Britse F4, de Euroformula Open (F3), de GP3 Series, Japanse F3, de World Series 3.5 V8, Super Formula en SuperGT in Japan. Titels waren er niet meer bij, maar er was één constante in zijn deelnames: in bijna alle series pakte hij poles en/of zeges. Nu twee jaar geleden stak hij de Atlantische oceaan over en begon zijn Indycar carrière.
Wat betekent deze titel voor hem?
Alex Palou: “Het is geweldig en het betekent veel, alleen al omdat het niet gemakkelijk is om hier te winnen. Het betekent ook veel om de eerste Spaanse rijder te zijn die hier het kampioenschap wint. Super gaaf toch, om de eerste te zijn die dat hier bereikt. Maar ik ben ook gewoon trots om deel uit te maken van de kring aan rijders die een kampioenschapstitel haalden hier in de Indycar Series.”
Hoe kijkt hij terug op het seizoen?
Alex Palou: “Het was een geweldige laatste race, maar wat een jaar en wat een seizoen! Het team was gewoon verbluffend. Ik ben zeer fier om deel te mogen uitmaken van Chip Ganassi Racing, net als al onze partners. Ik ben ook fier kampioen te worden en ik moet deze kerels bedanken voor de gelegenheid die ze mij gaven! Deze droom is bereikt, nu op naar de volgende.“
Is hij er zich van bewust dat anderen nu naar hem opkijken?
Alex Palou: “Goh, ik kijk nu nog op naar zoveel mensen, ik geloof niet dat we al op het punt zijn gekomen dat mensen naar mij opkijken. Dat zal misschien wel eens gebeuren, over een jaar of vijf misschien [lacht]. Dat ik kampioen ben, zal, denk ik goed zijn voor sommige Spaanse jonge coureurs, omdat ze nog nooit een kampioen hebben gehad om te volgen. Hopelijk zien we hier in de toekomst wat meer Spaanse rijders.“
