Het MotoGP weekend gaf ons wat MotoGP weekends meestal geven: nagelbijtend boeiende en spannende races die je een namiddag lang absoluut aan het scherm lijmen. Was het de beste zege uit de carrière van Vinales? Mogen we zeggen van wel…?
foto: ©motogp.com
Een bliksemstart. Die zinsnede wordt wel eens meer aangehaald maar bij de MotoGP van Qatar dekte dit compleet de lading. Nog voor iemand met de ogen kon knipperen schoten vier Ducati’s naar de leiding. Bagnaia leidde met de fabrieks-Duuc zijn ploeggenoot Miller en rookie Jorge Martin kwam met de Pramac Ducati zelfs van een 14de plaats aangevlogen naar de derde stek, voor Johann Zarco. Voor de concurrentie, lees Yamaha, was het dadelijk klaar als een klontje: er zou hier heel wat teamwork aan te pas komen om de Italiaanse constructeur in bedwang te houden.
En dus begonnen Maverick Vinales en Fabio Quartararo aan een mano-a-mano inhaaljacht op de fabrieks-Yamaha’s. Miller was de eerste om de rol te lossen. De Australiër zakte in de rangschikking terwijl Vinales zich voorbij Zarco naar de tweede plaats wurmde. Wat volgde was een episch duel tussen jonge hond Bagnaia en de iets minder jonge hond Vinales. Een perfecte doorsteek van Vinales zorgde voor een leidersplaats die “Top Gun” niet meer zou afstaan! Bagnaia leek nadat hij de leiding verloor een beetje de schwung kwijt. Hij moest Zarco voor zich dulden en wat later ook de verbazingwekkend teruggekomen Joan Mir met de Suzuki. Maar op de lijn speelden de Ducati’s hun absolute troef uit: de topsnelheid. Mir liep een ietsje wijd en zowel Zarco als Bagnaia stoomden langs op de rechte lijn. Zege voor Vinales dus, met Zarco en Bagnaia naast hem op het podium. Regerend kampioen Mir moest vrede nemen met een vierde plaats.
Moto2: het jaar van Lowes?
De Brit Sam Lowes ging met de Marc VDS machine snel naar de leiding en bouwde die redelijk probleemloos verder uit op de achtervolgers. Hij diepte de kloof uit tot meer dan twee seconden en gaf uiteindelijk de leiding niet meer uit handen. De achtervolgers bleken Red Bull KTM Ajo rookie Raoul Fernandez en zijn oudstrijder teamgenoot Remy Gardner te zijn. Fernandez zakte nog weg en de strijd voor de laatste podiumplaats ging uiteindelijk nog tussen Fabio Di Giannantonio (Federal Oil Gresini) en Marco Bezzecchi (SKY Racing Team VR46) waarbij de eerstgenoemde Italiaan een emotionele podiumplaats pakte voor Gresini en naast Lowes en Gardner op het zegeschavot mocht.
Moto3: het beproefde recept
In Moto3 kregen we alles te zien wat deze categorie zo boeiend maakt. Positiegevechten, drie wijd bochten aansnijden, ellenboogwerk en valpartijen. Als we alleen nog maar de wissels in leiderspositie zouden willen weergeven, dan zouden we een complete webpagina kunnen posten. Kortom dus: een nagelbijtende, gloeiend spannende Moto3 wedstrijd waarbij titelfavoriet Jaume Masia op de lijn zijn jonge rookie Red Bull Ajo teamgenoot Pedro Acosta kon afhouden terwijl Darryn Binder voor zijn debuutrace op een Honda van het Petronas Sprinta team de derde plaats pakte. Eén woord slechts: méér van dat!
