Na afloop van het F2 seizoen was er het traditionele interview door de promotor met de nieuwbakken kampioen. En deze keer is dat Mick Schumacher. “Zoon van” en een rijder die dus heel grote schoenen heeft te vullen!
bron & foto’s: ©fiaformula2 media
FIA Formula 2 kampioen. Hoe klinkt dat?
Mick Schumacher: “Het klinkt goed, maar het zal nog wat tijd nodig hebben om helemaal door te dringen. De race zelf was heel boeiend. Ik ben wat teleurgesteld in mijn prestatie, dat is waar ik nu vooral aan denk. Maar hoedanook hebben we genoeg gedaan over de loop van het gehele jaar zodat we nu de gelegenheid hadden om ons een slechte race te kunnen veroorloven. Het was geen gemakkelijke race, verre van, maar van belang is dat we nu hier staan.”
Het was van bij aanvang van het seizoen duidelijk dat je een sterke jaarprestatie zou moeten neerzetten, zeker als je de stap naar de Formule 1 wilde zetten. Voelde je de druk?
“Niet echt. Maar ik had wel voor mezelf bepaalde verwachtingen gesteld. Ik wilde bewijzen dat er een reden was waarom ik hier zit. De start van het seizoen ging niet zoals gepland. We kregen nog niet alles op een rijtje en dat was voor een deel mijn verantwoordelijkheid. Het team [n.v.d.r.: Prema Racing] deed het heel het jaar schitterend. En beetje bij beetje begonnen de podiums te komen en dan nog twee zeges [pauzeert even en slikt de emotie weg]… Sorry, het is wat moeilijk nu voor mij… De relatie die ik had met het team, dat maakte echt wel alles. Ik kende mijn F2 team nu al twee jaar en het Prema team als geheel voor vijf jaar. Dat schept een echte band. Het smeedt vertrouwen en dat is wat je nodig hebt om een kampioenschap te winnen. Als de tijden hard waren dan slaagden we erin toch bij elkaar te klitten en elkaar te motiveren, te blijven werken aan onszelf en zo vooruit te komen. En dat is exact wat er gebeurde.“
De titel werd een duel met Callum Ilott. Wat dacht je vooraf en hoe snel moest je die gedachten herzien enkele bochten ver in de race?
“Uiteraard was het mijn doel om de race te winnen. Het had gekund want we hadden het juiste ritme. Ik blokkeerde mijn wielen in bocht 4, ik overschatte de grip die ik had. Daarna kon ik enkel nog proberen voor Callum te blijven en hem zoveel mogelijk te doen vertragen zodat iedereen kwam aansluiten. Maar ik bleef mijn wielen maar blokkeren bij het remmen en uiteindelijk was een bandenstop toch de beste beslissing. Wij hadden alles te verliezen, en we wisten dat Callum snel was. We wisten dat hij naar voren zou stormen. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat we nog zoveel plaatsen zouden goedmaken. We eindigden op de 6de plaats, met de snelste raceronde. Ik had nooit gedacht dat we nog zo ver zouden geraken. Het team werkte goed, als één geheel. Het was gewoon een overgang van de ene beweging in de andere, de ene inhaal beweging ging over op de volgende.“
Je had een sterke band met jouw team, maar nu ga je over naar de Formule 1 en Haas, een andere team. Hoe belangrijk was het om dat te doen als F2 kampioen?
“Zeer belangrijk denk ik. Als je een kampioenschap op je cv hebt wanneer je naar de F1 komt is dat altijd geweldig. Ik had al het F3 kampioenschap en nu heb ik ook de F2, toch één van de top kampioenschappen om te hebben. Het was een hele uitdaging om te racen tegen geweldige tegenstanders. In F3 reed ik tegen Dan Ticktum, in F2 was er Callum Ilott, die ik goed ken van de Ferrari Driver Academy. Hoe sterker de tegenstand, hoe beter je ook zelf wordt en hoe beter je jezelf als rijder kan ontwikkelen. Dat is iets dat ik meedraag naar de Formule 1.”
