Borgo San Lorenzo, Arrabiata 1 en 2 (letterlijk: razernij, boosheid) en de remzone voor San Donato, waar Dovizioso in 2019 op de Ducati 356,7 km/u klokte (!)… Het zijn voor de fans van de motorracerij bekende namen. Maar de liefhebbers van snelheid op vier wielen, zullen dieper in de geschiedenis moeten duiken om het circuit van Mugello tegen te komen.
foto: pixabay/cc-by-2.0
De 1000ste Grand Prix van een Ferrari F1 wagen, het is een gebeurtenis die zal gevierd worden met een officiële Formule 1 wedstrijd op het Italiaanse circuit van Mugello. Daartoe werd de Grote Prijs van Toscane in het leven geroepen. Het circuit zelf is door F1 liefhebbers niet zo goed gekend.
Het permanente circuit van iets meer dan vijf kilometer lengte dateert van 1974. Maar er werd al eerder geracet op de straten rond Mugello. Het oorspronkelijke circuit kende een lengte van 66 kilometer, over de gewone openbare weg, vanuit Scarperia e San Piero, noordwaarts de bergen in naar Firenzuola en via de Futa-pas weer naar het zuiden tot San Piero a Sieve. Al zo vroeg als in 1920 won de beroemde Giuseppe Campari, de zelfuitgeroepen “Grand Prix” rijder (en operazanger!) de wedstrijd in Mugello. Na negen edities geraakte de Grand Prix van Mugello in de schaduw van de Mille Miglia, de iconische wedstrijd doorheen Italië. Stukken van het circuit maakten hier deel van uit. Na een heropstanding in 1955 (over een korter circuit van 19 km) zag de Grand Prix van Mugello een heropleving van 1964 tot 1969. Het werd een wegrace, stijl Mille Miglia en Targa Florio, zelfs meetellende voor het wereldkampioenschap sportwagens van 1965 tot 1967. Na een tragisch ongeval in 1969, waarbij Dini met een Alfa Romeo GTA tijdens trainingsritten (waarbij de openbare weg dus gewoon open bleef!) in een groepje toeschouwers belandde, bliezen de lokale autoriteiten het evenement af.
Er werd uitgekeken naar de plaats voor een permanent circuit en in de vallei, vlak buiten Scarperia e San Piero, in de buurt van san Giorgio en Luco Mugello, werd de ideale locatie gevonden. De piste zelf, ingehuldigd in 1974, is sedert nooit gewijzigd, al werden er wel aanpassingen gedaan zoals het verwijderen van vangrails ten voordele van grotere uitloopzones en muurtjes. Na financiële moeilijkheden in de jaren 80 (en met de dreiging dat het circuit onder water zou gaan als de vallei werd omgebouwd tot een waterreservoir voor het naburige Firenze), werd het eigendom van Ferrari, dat het als testbaan gebruikte.
Verfrissende wind of saaie vertoning?
Het circuit modelleert de vroegere provinciewegen waarover de Grand Prix van Mugello ging. We krijgen dus lange, snelle zwiepers, 180° bochten en een 1.1 km lang recht stuk. Zonder artificiële chicanes zal het voor de F1 bolides moeilijk worden om hier in te halen. Een DRS zone op het lange, rechte stuk zal cruciaal blijken. De snelste wagens op de baan waren er de Formule 3ooo wagen van onfortuinlijke Alessandro Zanardi (1’38″361 in 1991), Marc Marquez zette er vorig jaar een nieuw MotoGP record met 1’45″519 op de Honda RC213V en Rubens Barrichello zette met de Ferrari F2004 in een officieuze meting 1’18″704 op de tabellen in 2004.
Hoedanook, op een Grand Prix kalender die de gewoonte heeft om langs uniforme Tilke vehikels van circuits te passeren en langs vreemde stratencircuits, zal het in alle geval eens een welkome afwisseling zijn…
Hieronder een rondje met Marc Gene, met de hemelse klanken van de laatste V12 die de F1 nog kende. Een Ferrari, uiteraard…
