Andy Priaulx is een van de groten uit de autosport, al moeten we daarvoor wel even buiten de F1 denken! De Brit is drievoudig wereldkampioen in het toerwagenracen en hoorde jarenlang bij de wereldtop.
foto’s: David Noels/ ©CM Photography
Het pad van Andy Priaulx naar de top van de autosportpiramide was dan ook zeer ongewoon. Geen opstapjes via de traditionele autosportladder voor de man die woonde op het kanaaleiland Guernsey. Hij werd er geboren in 1974 en zette er ook zijn eerste stappen in de karting in 1986, vooraleer hij zich keerde naar… de motorcross! In die discipline werd hij de lokale kampioen in 1990 met een 250cc machine. Daarna zette hij de familietraditie voort en begon aan heuvelklim wedstrijden. Dat resulteerde in een titel van Brits kampioen in 1995, met maar liefst tien zeges in dat jaar.
De weg naar de top
Priaulx verhuisde naar Engeland waar hij aan de slag ging als race-instructeur en vastbesloten was om van het racen zijn carrière te maken. Pas op zijn 22ste zette hij de eerste stappen op de autosportladder met een gedeeltelijk seizoen in de Britse Formule Renault. Bij de eenzitters werd zijn pad echter warrig. Na wedstrijden in de Britse F3, uitstapjes in de Renault Spider cup (kampioen in 1999), Formula Palmer, de Nissan Open en het BTCC, stond hij in 2002 in de internationale subtop van de F3 met opmerkelijke wedstrijden, o.a. in de stratenrace van Macao. De grote doorbraak kwam er echter in 2003, toen hij met het Britse BMW team deelnam aan het Europese toerwagenkampioenschap (ETCC). Het zou een successtory worden met een Belgische ondertoon want het was het RBM team van Bart Mampaey dat de wagens inzette. Met een derde plaats in het kampioenschap, een gevolg van drie zeges en acht podiumplaatsen, stond zijn naam op de kaart.
De koning van de toerwagens
RBM begon aan een tweede Europese campagne in 2004 en hoorde bij de drie teams in het kampioenschap die fabrieksmateriaal konden inzetten. Priaulx reed er o.a. naast Kurt Mollekens en kon zich ETCC kampioen kronen in de laatste race van het seizoen in Dubai, waar hij eindigde met gelijke punten aan Dirk Müller, maar wel vijf zege’s tegen drie kon voorleggen. Voor Priaulx leverde het een rol op als F1 testrijder bij Williams in 2005. ETCC werd WTCC en dat betekende de komst van de vette jaren voor Priaulx: met RBM werd hij wereldkampioen in 2005, 2006 en 2007, telkens in spannende kampioenschappen. Macao was hem daarbij telkens goedgezind. In 2005 startte hij het laatste weekend van het seizoen in Macao met één punt achterstand op Dirk Müller, maar keerde de kansen in zijn voordeel om te besluiten met 15 punten voorsprong en de titel. In 2006 ging het tussen Priaulx en Jorg Müller, met deze keer ook Farfus in de strijd. Priaulx haalde de titel met…één punt voorsprong. In 2007 gaf grote rivaal Yvan Muller op in de eerste race maar had Priaulx nog de zege in race 2 nodig, een plichtpleging die hij met verve afwerkte. De zegereeks ging nog even verder in het WTCC maar met de komst van de de SEAT turbodiesels en het Chevrolet team was de rol van BMW wat uitgespeeld. Wereldtitels kwamen er niet meer maar ook in 2008 en 2009 leverde het hem nog eervolle vierde plaatsen in de eindstand op. Priaulx schreef ook de 24 Uren van de Nurburgring op zijn naam (BMW GTR in 2005) en de 12 Uren van Sebring (BMW GT Pro in 2011), en volgde in 2012 RBM naar het DTM voor de terugkeer van BMW na 20 jaar. Maar DTM rookie Priaulx verliet het DTM kampioenschap op het einde van het seizoen zonder zege of podium. Daarna zagen we hem nog in WEC, in de USCC races en het BTCC voordat hij in 2019 terugkeerde naar zijn eerste liefde: de toerwagens.
Het afscheid in WTCR
De toerwagenracerij was ondertussen geëvolueerd naar de TCR regelgeving. Het liep echter niet gesmeerd bij het Chinese Lynk & Co in 2019. Priaulx, 18de in het kampioenschap, eindigde ver achter zijn grote rivaal en ondertussen merkgenoot Yvan Muller (derde in het kampioenschap met Cyan Link & Co), en ook achter die andere wereldkampioen, Thed Bjork (vierde met Cyan Link & Co) en tevens achter zijn eigen directe ploeggenoot bij Cyan Performance Link & Co, Yann Erlacher (negende). De Corona crisis maakte het in 2020 onmogelijk om ernstig het kampioenschap aan te vangen. De aandacht van Andy Priaulx heeft zich intussen verlegd: naar zijn rol bij Multimatic Motorsport, waar hij nieuwe wagens zal ontwikkelen en waar hij de autosportcarrière van zijn zoon Sebastian van dichtbij kan volgen en begeleiden.
Er zullen nog de occasionele races volgen. Ondertussen kan Andy Priaulx wel zeggen dat hij drievoudig kampioen is in een van de slechts vier officiële door de FIA erkende wereldkampioenschappen van zijn tijd (F1, WEC, WRC en WTCC*). En dat is heel wat voor een man, die samen met zijn vrouw alle risico’s nam aan het begin van zijn carrière, zelfs een tijdlang in een caravan woonde en vocht voor elke cent aan sponsorgeld. Het wordt dus de exit langs de kleine poort in het WTCR, maar niet zonder dat hij nog die ene zege meepikte, in de prestigieuze race op het stratencircuit van Macao op het einde van het 2019 seizoen.
* WTCC werd WTCR maar verloor de status van “wereldkampioenschap”. Vandaag zijn dat F1, WEC, WRC en WRX, rallycross)
