Home > #Hoofdnieuws > Getest: de Nissan Leaf

Getest: de Nissan Leaf

In onze samenwerking met Autowereld trekken we na de test van de McLaren nu naar het circuit, voor een bijzondere test. Een test van een Nissan, maar niet zomaar een Nissan.

Nissan heeft de Leaf heel wat stouter gemaakt om de band met de Formule E duidelijk te maken en om de ‘E’ van ‘EV’ voor ‘Exciting’ te doen staan. Of het gelukt is? AutoWereld deed de test.

Wat is dit?

De extreemste Leaf, die eigenlijk geen Leaf is. De Nismo RC is namelijk een volledig op maat gemaakte racewagen die wel twee elektromotoren uit de straatauto gebruikt, net als de batterij van de e+. Wat je verder nog moet weten?

  • Monocoque en carrosserie volledig opgetrokken uit koolstofvezel voor een gewicht van 1.220 kilo
  • 332 kilo daarvan komt van de 62 kWh grote batterij uit de Leaf e+
  • 2 elektromotoren van de gewone Leaf (1 per as) leveren samen 322 pk (240 kW) en 640 Nm
  • 0 tot 100 km/u in 3,4 seconden, top van 220 km/u
  • 35 minuten racebereik op een volle batterij
  • Tweede generatie, eerste was er al in 2011

Vertel eens over die eerste generatie.

De eerste Nissan Leaf Nismo-RC (de RC staat voor Racing Car of Racing Competition) haalde zijn inspiratie van, je raadt het nooit, de eerste generatie Nissan Leaf. En voor zij die gezegend zijn met een goed geheugen: dat was een traag ding met een veel te kleine autonomie. Het mag dan ook niet verbazen dat de Nismo RC uit die tijd ook geen hoge ogen gooide. Het ding had 109 pk, sprintte in 6,9 seconden naar de 100 en haalde een topsnelheid van amper 150 km/u. Waarden die de nieuwe generatie dus ruimschoots overschrijdt.

Is er eigenlijk wel iets aan, zo’n elektrische racewagen?

Als je per se een brullende V8 moet hebben, is dit niets voor jou. Maar dat betekent niet dat je helemaal geen geluidsbeleving hebt in de Leaf Nismo RC. De twee elektromotoren zijn namelijk gekoppeld aan een raceversnellingsbak met enkele overbrenging en rechte tandwielen. Bij stilstand heb je dus geen geluid, maar eens je vertrekt begint het ding te zoemen en te woeien als een ‘echte’. Tijdens het rijden merk je dus vooral het verschil door het gebrek aan schakelmomenten.

En hoe rijdt het dan?

Dat mochten we gaan uitproberen op het Circuit Ricardo Tormo in Valencia, Spanje. Het was trouwens de eerste keer dat de Leaf Nismo RC naar Europa kwam. Jammer genoeg was dat ook net het moment dat de windstorm Gloria haar vernietigende tocht door Spanje maakte, met vooral heel veel wateroverlast in Catalonië. Maar ook het circuit in Valencia werd plots donker om 12 uur ‘s middags, net op het moment dat we onze rondjes gingen doen. Uiteindelijk hebben we maar drie héél voorzichtige ronden van 3,2 km kunnen afleggen voor we weer de pits in moesten. Niet genoeg om een definitieve indruk te krijgen, dus.

Wat we wél hebben kunnen ervaren, is dat de Leaf Nismo RC heel gemakkelijk te rijden is voor een racewagen. Dat geldt trouwens niet voor het zitcomfort: lange mensen hebben veel te weinig beenruimte om de pedalen fatsoenlijk te kunnen bedienen. Maar het bekrachtigd stuur vraagt niet veel spierkracht om de neus richting apex te duwen, terwijl de elektromotoren heel direct en intuïtief reageren op het gaspedaal. De remmen komen van de Nissan GT-R en zijn al wat stijver, maar nog steeds goed doseerbaar. En dat is ook nodig, want het ontbreekt de Nismo RC volledig aan rijhulpmiddelen, dus ook geen ABS of tractiecontrole. “Voor deze wagen heb je skills nodig”, aldus de ingenieurs van Nismo.

Is hij eigenlijk te koop?

Nee en ja. Er zijn 6 exemplaren gebouwd van deze Leaf Nismo RC, allemaal om door Nissan zelf gebruikt te worden voor demonstraties of als showmodel bij Formule E-races. Verdere productieplannen zijn er niet, maar volgens de vertegenwoordiger van Nissan Motorsport ging hetzelfde op voor de Nissan Juke GT-R. Die was strikt genomen ook niet te koop, maar er zijn er toch een aantal gebouwd voor Arabieren die een flinke zak geld op tafel legden. Hetzelfde zou dus kunnen voor deze elektrische racer.

Het AutoWereld-oordeel?

De Nissan Leaf Nismo RC bewijst wel degelijk dat EV’s niet saai hoeven te zijn. Hij rijdt als een echte racewagen met als bonus de directe respons van de elektromotoren. Maar zijn accuduur verhindert hem om serieus genomen te worden. En er is te weinig plek aan boord voor lange mensen. Al maakt dit allemaal niet erg uit, want hij is toch niet te koop. Als imagobooster heeft hij zijn missie reeds volbracht.