Foto’s: © Jurgen Evers
Hij deed nooit aan karting, kwam niet uit een omgeving met de nodige fondsen en reed toch in Le Mans, won de 12 Uur van Bathurst en werd kampioen in de Blancpain Endurance Series, om even later ook volledig van het autosporttoneel te verdwijnen. Wolfgang Reip is ondertussen 32 en studeert, werkt en rijdt af en toe nog eens in VW Fun Cup, maar professioneel racen zit er niet meer in. Autosportwereld.be zocht de sympathieke Brusselaar virtueel op en dook in de wondere wereld van een jongen die meer dan een droom beleefde.
“Ik heb heel veel geluk gehad”, opent Wolfgang Reip het verhaal. “Wat ik heb mogen meemaken is een jongensdroom. Ik droomde van autosport, maar had geen budget, ik heb zelfs nooit aan outdoorkarting gedaan. In 2008 ontstond de Nissan GT Academy en ik kende dat wel, maar geloofde nooit dat ik een kans zou maken. Weet je hoeveel mensen daar aan deelnemen? Weet je, ik had in die tijd niet eens een Playstation… Op een dag ben ik op een Track Day dan Jordan Tresson tegengekomen, en er moet een klik geweest zijn. Mijn toenmalige vriendin heeft me dan een console gekocht en ik heb me als een bezetene op de selectie van 2012 voorbereid. Op het einde speelde ik hele dagen aan en stuk. En wonderwel ging het dus richting de finale, het racecamp in Silverstone.”
Wolfgang Reip wint in 2012 die finale en hij vertrok zeker niet met overdreven ambities. Reip beleeft er een eerste deel van een droom, een droom die zal uitmonden in een zege en dus een professionele carrière als racer.
“Ik heb toch relatief veel aan Bas Leinders te danken. De situatie was relatief gelijk opgaand met een Italiaanse deelnemer en Bas heeft een grote rol gespeeld in het feit dat ik als winnaar uit de bus ben gekomen. Ik herinner me dat de deliberatie erg lang heeft geduurd, goed twee uur, en dat het een vrij verhitte discussie moet geweest zijn. Ik was tijdens die finale erg goed, maar niet uitzonderlijk. Maar op net einde van de rit, ben ik dus uitgekozen. Wat volgde was een rollercoaster aan schitterende emoties, met succes in de FIA GT, de titel in de Blancpain Series met Nissan RJN, deelnames aan wedstrijden in Super GT, FIA WEC, VLN, British GT, de zege in de Intercontinental GT Challenge in Bathurst en vooral een deelname aan de 24 Uur van Le Mans. Mijn autosportcarrière is niet enorm lang geweest, maar ik heb zoveel meegemaakt, ik zal daar altijd dankbaar voor blijven. Uiteraard is er een zeker nostalgie, maar goed het is gelopen zoals het gelopen is…”
Elektrische droom
In 2014, amper twee jaar na zijn zege in de Academy start Reip in de 24 Uur van Le Mans met de vreemde Nissan ZEOD RC, een elektrische wagen die het na vijf ronden voor bekeken zal houden. Reip onderscheidt zich door de snelste ronde met de auto te rijden, in tegenstelling tot wat in de boeken staat. Bovendien neemt onze landgenoot de start, al zal de race voor de futuristische Nissan amper twintig minuten duren.
“Le Mans was ondanks de vreemde omstandigheden, we reden met een erg vreemde auto, een fantastische herinnering… Het was een andere wereld, een planeet op zich. Ik had een mobilhome voor mij alleen in de paddock, en dat in de wetenschap dat ik twee jaar eerder nog aan de draad naar race stond te kijken. Ook de parade was magistraal, ik herinner me dat nog detail na detail. Ik begreep ook totaal niet dat mensen mij herkenden, zeker omdat ik in mijn leven amper een wedstrijd had gereden. Overigens had ik einde 2013 al een race van het FIA WEC gereden, de race in Bahrein, waar ik met Greaves Motorsport meteen derde werd in LMP2. Ik zat daar in de briefingruimte tussen mijn helden en ook daar had ik al het gevoelen dat alles surreëel was. Ik herinner me dat ik tijdens de race dacht, wat zijn die GT-wagens traag… terwijl ik amper een jaar aan het racen was.”
Wolfgang Reip zit op dat ogenblik in een soort cocon, waar alles voor hem in orde wordt gebracht. Iets wat uiteraard voordelen, maar ook nadelen had?
“Klopt 100%. We waren echt nergens anders mee bezig dan met de sport. We stelden zelfs deels ons eigen programma samen, konden veel racen en moesten eigenlijk alleen zien dat we mentaal en fysiek klaar waren. We kregen verder bijvoorbeeld ook mediatraining, maar we hebben nooit geleerd om sponsors te zoeken en dat zou uiteraard later niet meteen een voordeel zijn. Bovendien was RJN een zeer familiaal team, we reden samen en hadden zeer weinig druk. Iedereen kwam uit die Academy-omgeving, op Alex Buncombe na en we vormden een hechte groep. Echter dat alles was geen goede voorbereiding voor het vervolg. Plots kwam inderdaad de aankondiging van de stopzetting van het verhaal en ik stond letterlijk alleen. Ik herinner met een telefoontje van één van de mensen van het management, die me droogweg vertelde dat ik vrij was en dat ze niets meer konden doen. Dat was het dan. Er was echter één piste…”
Nog een jaar met Bentley
“Ik had enige tijd voordien contact gehad met Maxime Soulet, maar op dat moment was er van een einde van het Academy-verhaal nog geen sprake. Ik was dat echter niet vergeten en heb Maxime terug gecontacteerd, waarbij ik het enorme geluk heb gehad dat Maxime Buhk in allerlaatste instantie vertrokken is. Na een test in Paul Ricard, mocht ik dus het team vervoegen. Dat was echter iets totaal anders dan die omgeving waarin ik al de tijd had geracet en geleefd. Bentley was een groot team, met politiek, er was veel meer druk en ik was er eigenlijk niet thuis. Dat neemt niet weg dat ik drie races goed gereden heb, samen met Andy Soucek en Maxime Soulet. We werden meteen derde in Monza, Andy had een probleem in Silverstone en ondanks een brandje werden we vierde in Paul Ricard, waar we eigenlijk hadden moeten winnen. Bovendien was ik zeker niet de traagste van de zes rijders van het team en deed ik wat men mij vroeg. Uiteindelijk zouden we derde worden in het kampioenschap, een goed resultaat, ware het niet dat er Spa was geweest…”
De 24 Uur van Spa verliep dramatisch voor Wolfgang Reip die alle pech van heel zijn carrière in één race culmineerde.
“Ik had even voordien in Spa een ongeval gehad. Tijdens een trackday kwam ik, totaal buiten mijn schuld om, in aanraking met een gewone wagen en de auto was echt afgeschreven. Verder lag me Spa me erg goed, getuige mijn prestaties in 2014 en 2015, maar wat er die wedstrijd gebeurde, heeft mijn lot bezegeld en een einde aan mijn carrière gemaakt. Waarschijnlijk is het feit dat de CEO van Bentley aanwezig was, niet meteen een hulp en dat wat hij zag nog minder. In de eerste fase van de race liep er al van alles fout, maar daar had ik niets mee te maken. Het zorgde wel voor stress in het team en vervolgens ben ik achter het stuur gekropen. Ik startte met een spin onder full course yellow, wat uiteraard de wereld rondgaat op dat moment. Vervolgens miste ik de ingang van de pitlane door een inschattingsfout bij het dubbelen van een tragere deelnemer en zo kwam ik één seconde te laat binnen. Als je weet dat ik de ronde daarna ook nog eens mijn box voorbijreed, dan weet je het wel. Ik was amper uit de auto en Malcolm Wilson is beginnen tieren en roepen tegen me en alle frustratie van die race is op mij uitgewerkt. Meteen was het ook gedaan met rijden in Spa. Vreemd genoeg leek het er lang op dat ik in 2017 zou verder doen, ik heb zelfs na het seizoen bandentesten gedaan voor Bentley. Maar de CEO, die man die in Spa was, heeft daar een stokje voor gestoken, mede omdat de Audi-rijders uit het WEC ook op de markt kwamen.”
Niet alles is autosport
Wat volgde was nog eens een occasionele race, onder meer met het Belgische Aston Martin team, maar de carrière van de gamer Reip was over.
“Ik rij af en toe in VW Fun Cup, maar echt nadenken over autosport doe ik niet meer, althans niet op dat niveau. Misschien kan ik terug ‘brons’ worden en zo weer ergens aan de slag gaan, maar budget heb ik niet. In alle eerlijkheid, sponsors zoeken is ook niet mijn ding. Ik wil niet heel mijn leven achter geld van andere mensen jagen, ik kan dat niet. Er zijn ook heel wat andere dingen in het leven, die ik de laatste jaren ontdekt heb. Ik wist heel snel dat de autosport niet heel mijn leven zou duren, maar ergens is er wel iets in mij dat zegt dat het te vroeg geëindigd is…”
Reip verscheen aan de start van 50 wedstrijden, won er vier en stond 14 maal op het podium.
