Leuk, een dag na het artikel over Eric van de Poele, onze DTM-kampioen van 1987, spreken we met hem. “Mooi artikel”, vindt hij en hij vraagt of we het verhaal kennen van zijn legendarische weekend toen hij zijn eerste editie van de 24 Uur van Spa won, ook in 1987, ook met BMW uiteraard. “Ja, maar niet de details…”, luidt het antwoord en we zijn vertrokken voor een uur telefoon.
Foto: © Fred Bayet
Even terug in de tijd. Tijdens het weekend van 1 en 2 augustus wordt in onze Ardennen de Belgische manche van het WK voor toerwagens verreden, een WK dat maar één seizoen zal bestaan. Aan de start staan 61 wagens, waaronder de zwarte BMW M3 van Didier Theys, Jean-Michel Martin en Eric van de Poele. Die laatste moet datzelfde weekend ook aan het werk in Wunstorf, op een militaire vliegplaats, waar de achtste manche van het DTM geprogrammeerd staat. “En voor BMW had het DTM zeker voorrang”, vertelt de voormalige F1-rijder. “Ik mocht doen wat ik wilde, maar DTM had voorrang op het gebeuren in de Ardennen. Ik was op vrijdagnamiddag en zaterdagochtend in Duitsland, want er stonden twee kwalificatiesessies op het menu in het DTM en als ik vrijdag niet tevreden was, zou ik blijven tot zaterdag, wat ik ook deed. Ik werkte mijn tweede kwalificatie af, verdween zo snel ik kon van de piste om met de helikopter richting Spa te vliegen. Ik wist dat mijn tijd van de tweede sessie scherp was, maar niet hoe scherp… Ik zou pas in Francorchamps te weten komen dat ik de polepositie had gedraaid. Vanaf dan ging de focus naar de 24-uursrace in België. Tijdens de nacht zou ik twee dubbele relais afwerken en in het totaal racete ik zeven uur. Ik zat in de wagen tot aan het begin van de regen en dan begonnen de problemen voor mij…”
Het was inderdaad heftig beginnen regenen en de helikopter die van de Poele weer naar Duitsland zou brengen… mocht niet vertrekken. “Gelukkig kon iemand een vliegtuig regelen van uit Bierset (Luik), richting Duitsland, maar evident was het niet. De DTM-race startte iets na één uur en ik kwam te laat aan, per taxi in de paddock. Gelukkig merkte ik dat het tijdschema vertraagd was en ik ben in mijn overall, die ik aangehouden had, naar de startgrid gelopen, waar mijn wagen klaar stond. Ideaal was het niet, maar na een stevige race werd ik derde, op goed tien seconden van de winnaar, Harald Grohs. Door de lange podiumceremonie, duurde het ook weer een poos voor ik terug in Bierset op de luchthaven stond, eigenlijk al na het afzwaaien van de race in Spa… die ik gewonnen had.”
Uiteraard was er in 1987 geen sprake van GSM, mobiele telefoons of draadloos internet en Eric had geen idee wie de race in Spa gewonnen had. “Op het ogenblik dat ik de race in Spa verliet, leidde Thierry Boutsen in de Eggenberger Ford Cosworth, meer nieuws had ik sinds dan niet meer gehad. Ik stond daar in de luchthaven, nog steeds in dezelfde overall, met mijn vrouw, een cameraman van RTL en mijn begeleider. We zijn dan aan een jonge medewerker van de luchthaven beginnen vragen wie er gewonnen had en uiteindelijk… bleek de zege van ons. Vervolgens zijn we als vier bezetenen in mijn BMW M3 gesprongen, om ‘à fond’ richting Francorchamps te rijden, waar we echter op de massa botsten die van het circuit kwam. De menigte was al vertrokken, dus hield de politie ons tegen. Ik ben echter toch verder gereden om uiteindelijk tijdens de persconferentie aan te komen… Het podium had ik gemist.”
Eric van de Poele won overigens de 24 Uur van Spa nog in 1998, samen met de Fransman Alain Cudini en Marc Duez. Dat was ook de eerste zege van Bart Mampaey, uiteraard met BMW. De zeges van ‘Kuifje’ in 2005, 2006 en 2008 waren aan het stuur van een Maserati MC12. Eric van de Poele bereidt zich ondertussen voor op een nieuw autosportseizoen, waarin hij vooral wedstrijden met Historics rijdt, zoals de Spa 6 Hours met een Ford GT. Ook staan er enkele races met een BMW M3 E30 op het programma in het kader van het DTM, maar gezien de omstandigheden, is daar nog geen kalender voor.
