[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”4.0.6″][et_pb_row column_structure=”1_2,1_2″ _builder_version=”4.0.6″][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”4.0.6″][et_pb_text _builder_version=”4.0.6″ hover_enabled=”0″]
Met de 42ste editie en het parcours in Saoedi-Arabië kiest de “Dakar” voor zijn twintigste jaar in dit millenium andere paden. Een tendens die exact… twintig jaar geleden dan ook werd ingezet.
foto: cc0
Officieel start de Dakar op 5 januari 2020. Nog een kleine week te gaan dus, want voor velen begint het al op 2 januari, met de technische en administratieve controle. Met Saoedi-Arabië krijgen we een nieuwe uithoek in de wereld, nadat er elf jaar lang werd overgestoken naar Zuid-Amerika. Maar al in 2000, bij de aanvang van het nieuwe millenium, waren er tekenen aan de wand.
Het jaar 2000. We zitten op meer dan anderhalf jaar voor de aanslagen op de WTC torens in New York. Maar in diverse delen van de wereld broeit er al iets. Een in het voetlicht staand evenement als de Dakar zou dat al snel aan de lijve ondervinden. De editie 2000 ging immers ook al een andere richting uit: van Dakar naar de Egyptische hoofdstad Caïro. Daarbij wilde men Mauretanië, jarenlang een vaste waarde in het parcours, en de onrust in dat land vermijden. Een jaar eerder waren immers meer dan 50 deelnemers beroofd door bendes in Mauretanië, vuurwapen tegen het hoofd.
Vanuit Senegal ging het dus om veiligheidsredenen door Mali en via Burkina Faso naar Niger. Maar eens de grens over kreeg de organisatie van de Franse veiligheidsdiensten (die zelf op de hoogte werden gesteld door de Amerikaanse geheime dienst) een bericht dat een aanslag op de karavaan mogelijk was. De ASO organisatie nam geen risico en liet de deelnemers vanuit Niamey, de hoofdstad van Niger, met een luchtbrug overbrengen naar de volgende etappe: Sabha in Libië. Daardoor werd het hele traject door Niger dus geannuleerd. Vijf dagen later ging de wedstrijd verder, vanuit Sabha naar Dakhla in Egypte, en zo verder naar Caïro.
De “Dakar” zou nog zeven jaar doorgaan in Afrika, met opnieuw passages in Mauretanië. Maar het zou onrust in dat land worden, die in 2008 uiteindelijk zou leiden tot het afgelasten van de rally. De organisatoren zagen meer heil in een “rustiger” continent en vanaf 2009 werd het hele evenement naar Zuid-Amerika verplaatst. Het jaar 2000 was een eerste aanleiding tot die uiteindelijke migratie.
[/et_pb_text][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”4.0.6″][et_pb_text _builder_version=”4.0.6″ hover_enabled=”0″]
DE WINNAARS IN 2000
Richard Sainct (motoren)
De Fransman Richard Sainct (BMW), was ook al winnaar in 1999 en toekomstig winnaar in 2002. Sainct was een zandvreter in hart en nieren. Hij zou in 2002 de FIA wereldbeker voor Rally-Raid winnen. Hij won ook meerdere malen de Rally van Tunesië, de Rally van Marokko en ook de Farao Rally in 2002. Sainct zou vallen op het veld van eer want in de vierde etappe van de Farao Rally 2004 kwam de Fransman na een valpartij om het leven.
Jean-Louis Schlesser (wagens)
Schlesser won in een buggy van eigen makelij, aangedreven door een Renault motor. Schlesser had al het voorgaande jaar 1999 voor het exploot gezorgd door de eerste tweewiel-aangedreven winnaar te worden van de Dakar. Hij zou meerdere keren de FIA wereldbeker voor Rally-Raid winnen, werd een autoriteit als het op woestijnrally’s aankomt en is tegenwoordig betrokken bij de Africa Race, een wedstrijd die terugkeert naar de bron: de Noord-Afrikaanse zandvlaktes en het Lac Rose in Dakar. Hij won die race zelf liefst zesmaal!
Vladimir Chagin (trucks)
De overwinning bij de vrachtwagens ging naar de Rus Vladimir Chagin, samen met Semen Yakubov en Sergey Savostin op een Kamaz. Chagin zou met zeven zeges bij de vrachtwagens uiteindelijk de “Tsaar van Dakar” worden. Zijn laatste Dakar titel dateert van 2011.
De Belg van Dakar 2000:
Jean-Marie Lurquin
Hij werd vierde, als copiloot aan boord van de Schlesser buggy die werd bestuurd door de Spanjaard José Maria Servia.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
