Er is veel inkt gevloeid over het incident tussen David De Saeger en Kenny Herremans in die bewuste laatste bocht van de beslissende race op TT Circuit Assen. David De Saeger heet de nieuwe kampioen, Kenny Herremans werd gediskwalificeerd. Wat bij iedereen is blijven hangen is het beeld van de tollende Fiesta die op de piste tot stilstand kwam. Hoe is het zover kunnen komen tussen twee rijders die elkaar gedurende het volledige seizoen wisten te respecteren? Vanspringel Motorsport stond erop om de twee protagonisten samen te brengen en het uit te praten.
foto: ©media Ford Fiesta Cup
David De Saeger (#25 Vanspringel Automobiles Wavre):
“Uiteraard had ik een ander einde van het kampioenschap voor ogen. Vooral omdat ik in de laatste ronden enkel moest afrekenen met Kenny en in de titelstrijd geen acht hoefde te slaan op andere tegenstanders… Dat gaf mij vertrouwen, omdat wij tijdens het voorbije seizoen meerdere keren elkaar serieus hebben bekampt en het altijd correct en sportief verliep. Ik denk hierbij meteen aan het gevecht in de laatste race op Circuit Zandvoort: het was vaak kantje-boord, elke ronde wisselden wij van positie en uiteindelijk kon Kenny mij de pas afsnijden en winnen. Op het podium hebben we elkaar gefeliciteerd voor de sportieve strijd. Het is op dezelfde manier dat wij samen naar die ontknoping afstevenden en ik in die laatste ronde Kenny voorafging. In dit soort racerij ga je altijd tot het uiterste – wie ben ik om dat tegen te spreken – en Kenny dacht dat er nog een gaatje was om mij vooralsnog te verschalken. Niet dus, er was niet voldoende ruimte, ik hield mijn lijn aan en kreeg een tik. Een tikje zoals we er in sprintjes van het hogere niveau vaak uitdelen. Helaas, met de snelheid waarmee wij daar de fameuze chicane instuurden, geraakte mijn auto uit balans. De rest van het verhaal kennen we…. Spijtig. Voor mezelf, voor de Ford Fiesta Sprint Cup en voor Kenny. Want hij verdient het niet van met alle zonden van Israël beladen te worden: hij beging een fout, ja, maar deed dat niet opzettelijk. Ik ken hem voldoende om dat te kunnen beamen. Op het ogenblik van de feiten – op enkele meters van de eindmeet – reed ik aan de leiding, ik ging Kenny met drie punten verslaan en de titel pakken. Ja, ik beschouw mezelf als de échte kampioen!”
Kenny Herremans (#32 Ford Van den Bossche):
“Op een fractie van een seconde wist ik zelf niet wat mij overkwam en zag ik in een flits de onderkant van de Fiesta van David naast mij opdoemen, waarna ik vertraagde en verbauwereerd aan een slankegangetje de eindmeet bereikte. Het enige wat mij bezighield was de toestand van David. Ik ben dan ook volledig ondersteboven uit de auto gestapt en werd door teambaas Niels Lagrange goed opgevangen. Ja, ik heb David aangetikt. Omdat ik bij het aansnijden van de chicane overtuigd was dat ik nog ruimte had om te proberen hem de pas af te snijden. Bij het bekijken van de beelden heb ik ingezien dat ik daar een inschattingsfout heb gemaakt. Met fatale gevolgen. Maar, het was niet in het minst mijn bedoeling om David eraf te duwen. Dat is niet mijn stijl. Gedurende de twee voorbije seizoenen – 11 meetings, 22 races – werd ik één keer bij de koersdirectie geroepen voor het niet respecteren van de snelheidslimiet in de pitlane. Dat zegt genoeg over de correctheid waarmee ik op de piste weliswaar vecht voor elke plaats. Wat ik onthoud van dit alles? Dat is het advies van een vooraanstaand teambaas en zelf ex-rijder: zonder de koprol van David was dit gerangschikt geweest als een koersfeit, had ik wellicht straftijd gekregen en de titel eveneens aan David verloren. Hoe dan ook, ik gun hem de titel. Omdat hij mij doet denken aan mijn constante races vorig jaar en op een gelijkaardige manier – geen akkefietjes, geen ongevallen – voor de titel vocht tot op de laatste meters.”
(persbericht)
